Villena, Spain - Polarsteps

102 km / 2318 Het was een enerverende dag. Ik ga het niet uitgebreid uiteenzetten, want dan ben ik morgen nog bezig. Het begon met het verlaten van het hotel. Kreeg gisteravond alvast mijn ontbijt omdat ik vroeg wilde weg gaan en omdat ik een bergetappe voor de boeg had. Hotel moest ik zelf afsluiten en de sleutel in de brievenbus doen. Mijn hoofd gestoten aan een lage deurpost met als gevolg bloedend hoofd. Zakdoek erop en onderweg een paar keer ververst. In een dorp moest ik een hele steile beklimming (lopend) afleggen en toen ik boven kwam was de weg geblokkeerd. Geen doorkomen aan. Dus alle tassen van de fiets, en fiets over de blokkade getild. Toen begon een steile beklimming (5 - 7%) van 10 km naar een hoogte van 750 meter. Met enkele korte pauzes ging het best wel goed. Boven gekomen begon het te plenzen en te onweren. De temperatuur zakte naar 11° en ik moest nog 30 km. Mijn regenjas lekte aan alle kanten. Ik werd door en door nat. Ik kreeg het zo koud dat ik mijn vingers nauwelijks nog kon bewegen. En het bleef maar hard door regenen. In het plaatsje waar ik ga overnachten ging mijn telefoon uit. Ik wist dat ik in de buurt was, maar waar precies wist ik niet. Ik besloot een café binnen te gaan om te vragen of ik mijn telefoon kon opladen. Tegelijkertijd kreeg ik door onderkoeling koude rillingen en de telefoon laadde niet op doordat de contacten nat waren geworden. Er kwam een vreemd geluid uit de telefoon met dreigende teksten. De cafébaas gaf mij een deken en een kop koffie en legde mijn telefoon op de warme koffiemachine. Ik bleef maar last houden van koude rillingen en toen werd besloten dat ik mij moest douchen en droge kleren moest aantrekken. Een cafébezoeker nam mij mee naar zijn huis en daar kon ik mij douchen. toen nam iemand mij mee naar zijn huis zodat ik mij warm kon douchen. Daarna kwam ik weer een beetje bij mijn positieve. Mijn logeeradres bleek 100 meter verder te zijn. Het is een soort gasthuis. Ik had mij om 13:00 uur moeten melden maar dat ging natuurlijk niet. De eigenaar stuurde mij vanmorgen een lang verhaal in het Spaans. Ik snapte daar helemaal niets van. Sinterklaas kan ik al amper verstaan, laat staan een echte Spanjaard. De zoon van de cafébaas sprak redelijk Engels en hij hielp mij verder. De eigenaar van mijn logeeradres stuurde enkele codes om binnen te komen en met alle cafébezoekers gingen we naar mijn logeeradres. Uiteindelijk waren we binnen en geen enkele deur ging met de code open totdat iemand snel de code intoetste en dat hielp. Ineens stonden alle cafébezoekers in mijn kamer. Het is nu toch een lang verhaal geworden en dan heb ik nog niet eens alles verteld. Dat bewaar ik maar voor thuis. Ik ga nu kijken of ik iets kan eten.