Pushkar, India - Polarsteps

Aaaaahh wat fijn die tempel bellen en dat katten liedje weer om 6:00am. Zouden ze elke ochtend moeten doen, oh ja doen ze ook. Deze ochtend hebben we een ontbijt met uitzicht verdiend. We krijgen er zelfs 3 want het Engels lukt niet echt. Geen probleem, Joris eet voor 2. Naast de banana porrige gaan de aloo pharati’s met curd er ook goed in bij mij. Ik heb ook wat in te halen na 5 dagen buikkrampen. Ik doe nog wel steeds extra éxtra voorzichtig met ijsblokjes, sapjes, salades, en natuurlijk zelfs je tandenborstel afspoelen met water uit de fles. En dan komen we er toevallig achter dat het puberjong van het hotel onze flessen bijvult met kraanwater.. 💩 We gaan de camel fair weer eens op want die is nu officieel geopend. Het programma is alleen nog steeds niet bekend, het reuzenrad doet het nog niet en ook de beloofde luchtballonnen zijn niet te bekennen. Het lijkt meer een impulsief georganiseerde get together met overal verschillende activiteiten tegelijk, losbrekende dieren en politie die totaal geen taak lijkt te hebben, behalve er zijn. Er begint een voetbal wedstrijd tussen toeristen die oranje hesjes maat India aankrijgen en het locale voetbalteam. Ondertussen gebeurt er een soundcheck met alleen het woord “hello” twee uur lang en is er blijkbaar een mandala tekenwedstrijd waar Joris en ik ongeregistreerd aan mee doen omdat wij dachten dat je op de muur van de arena mocht verven 😬 Eenmaal uitgeschilderd waren we ook wel klaar met de kamelen en zijn we rond gaan zwerven met het mooiste avondlicht. Met een americano in de hand in een super fijn en mooi pastelblauw smal steegje gaan zitten, waar jong en oud lekker buiten zat, een beetje kletsen met elkaar of groetend naar de buren. In dat steegje was je gewoon daar en hoefde niemand iets te doen. Warm oranje licht scheen via de lagere daken en door bomen de steeg in en gaf alles een magische gloed. Een hond kwam op een drafje de hoek om, de steeg door en gelijk weer de eerste links. Die had wel wat te doen. De zon ging bijna onder, we zochten een mooi plekje op bij het meer, daar werd getrommeld en geklepperd en gedanst. En voor we het wisten was het opeens donker en stonden alle tredes naar het meer vol met kaarsjes, werd er vuurwerk afgestoken, en stonden wij middenin een Aarti ceremonie met een snorrepriester die bloemen in het meer gooide, een kandelaar aandeed en met een schelp water uit het heilige meer goot en over de mensen sproeide. Net toen iedereen er helemaal in zat en de toegewijde menigte met hun zanggebed bijna de climax bereikte, besloot ook de brassband fanfare optocht bij deze poort zijn eindshow te houden. De organisatie was weer om van te smullen. Mensen keken verdwaast achterom maar niemand verwonderde zich er echt zo om als wij. Voor ons de perfecte en onvergetelijk chaotische afsluiter van pushkar. En neeheeeeej; WE HOEVEN GEEN BLOEMBLAADJES OM IN HET MEER TE GOOIEN!