Jaisalmer, India - Polarsteps

Hoewel het gebied hier kurkdroog is, heeft eigenaar Karan het geluk dat er een ondergronds meer onder de boerderij ligt. Door een breuklijn die tussen India en Afghanistan ligt, zijn hier regelmatig aardbevingen. In 2002 was er een dermate grote aardbeving dat een ondergrondse rivier het meer van enorme hoeveelheden water blijft voorzien. Met een grote put op het terrein zorgt Karan er zo voor dat zijn veertig hectare wordt geïrrigeerd en tankwagens van heinde en verre water komen halen. Dit maakte het voor hem mogelijk onder meer komijn, dadels, bloemkool, aardappels, tomaten, Aloë Vera en zo’n beetje het hele Ayurvedische kruidenkabinet te verbouwen. We eten er drie keer per dag als koningen van. De kromme en gesluierde overgrootoma (er wonen hier vier generaties) bewierookt iedere ochtend het hele terrein. Bij verschillende tempeltjes / altaartjes die in en rond de boerderij staan neemt ze wat extra tijd om met een bel te luiden. De eerste keer dat we dit hoorden gingen we -als gedresseerd door een schoolbel- meteen braaf aan tafel zitten voor het eten. We kwamen er later achter dat die bel niet voor ons was maar voor de goden. Klein verschil... Gisteren nam de oude vrouw extra veel tijd voor haar ritueel. Daarna kwam een man uit Jaisalmer om uit een van de veda’s (heilige geschriften) voor te lezen. Bij het avondeten vertelde de vader van Karan dat zijn eerste zoon 13 jaar terug was overleden bij een auto-ongeluk. Om zijn gereïncarneerde ziel te vrijwaren van demonen wordt op gezette tijden in het jaar deze man ingezet om in Sanskriet de juiste tekst uit de veda’s voor te dragen en zo de demonen op hun duvel te geven. Volgens mij werkt het want er hangt hier een ongekende rust. Naast een Indiaas ontbijt bestaat er ook nog de westerse optie van cornflakes en melk. Iets minder ordinair dan het klinkt. Twee keer per dag worden twee van de koeien gemolken. Gisteren en vandaag mochten wij helpen. Het luistert nauw dat melken. Eerst laten ze het kalfje los dat als een speer zijn snoet tegen de uier beukt en zo de melkafgifte op gang brengt. Een uitgelezen moment om de achterbenen van de moederkoe aan elkaar te binden. Daarna mochten wij melken. Gisteren kregen we er geen druppel uit maar vandaag zeker twee bakjes cornflakes. De melk wordt direct gebruikt in bijvoorbeeld de chai en koffie en is lekker romig. En er lopen allemaal pauwen en dus is die plek bezaaid met pauwenveren en dus heeft Anique een hele mooie dromenvanger gemaakt!!