Darjeeling, India - Polarsteps

Ik dacht dat mn dag niet beter kon worden nadat ik wakker werd gezongen met taart en ballonnen... maar toen wist ik nog niet hoe mooi die treinrit was. Onvergetelijk! We vertrokken (2 uur te laat en na het delen van mijn taart want iedereen deelt in India) heel rustig uit Siliguri met een diesel locomotiefje, super dicht langs (of eigenlijk dóór) markt stalletjes en voortuintjes. Alle honden die we passeerden jankten super gepassioneerd keihard met de harde toeter mee. Het werd steeds groener om ons heen, met palmen en thee, dit is allemaal zooo anders dan de woestijn waar we net uit komen, ook zien we opeens hele oude klassieke fiets riksja’s! En alle fietsen hebben hele aparte zadels. De mensen zien er hier ook gelijk heel anders uit. Veel Aziatischer. Dat in combi met al het groen doet t ons gelijk denken aan Vietnam. Ons treintje klimt langzaam verder en opeens gaan we midden door het oerwoud. Zo mooi! Onze tropische kamerplanten groeien hier 20x zo groot over elkaar heen of parasiteren een boom alsof het allemaal maar normaal is. We zien varenpalmen van meters hoog en denken terug aan dat plantje van 30cm hoog wat in Amsterdam de winter niet zou overleven. We komen ogen tekort om alles te bekijken en zitten om de beurt in de deuropening. We zien uit de kluiten gewassen bamboe waar we even stil van worden. Het lijkt wel nep. En opeens zijn we uit de jungle en gaan we zigzaggend aan de rand van de berg omhoog door om de beurt voor- en achteruit te gaan. Hier bij zien we af en toe de mooiste plaatjes van de enorm groene bergen om ons heen. We zitten met verlekkerd gezicht te genieten en zijn intens gelukkig dat deze rit 6,5 uur duurt. Of 8,5 uur. Want bij een van de zigzag wissels gaat het mis en ontspoort de achterste helft. Dit is toevallig bij een paar huisjes tegen de berg aan dus wij gaan lekker met z’n tweeën op pad. Gezellig met iedereen die maar 10 woorden Engels kan een praatje maken, en als echte kolonisten hebben we onszelf al lachend en namaste-end uitgenodigd op hun erfjes. Gelukkig breken de kinderen meestal het ijs en volgen de volwassenen vanzelf. Er worden stoelen voor ons gehaald, water aangeboden en ze laten trots al hun kinderen en dieren zien. Ik besef me dat we in Nederland wel hele dichte deuren hebben 😌 Na twee uur is de trein weer gemaakt en kunnen we weer door. De omgeving is bergachtig, het begint te schemeren en is mysterieus nevelig. Opeens zien we allemaal gekleurde huisjes en krijgen we bijna een wintersport gevoel, maar dan met heel veel van die boeddhistische gekleurde vlaggetjes, tempels en gemutste nepalezen met van die gezonde wangen die met een hoofdband dingen omhoog sjouwen op hun rug. Ook echt belachelijke dingen worden gesjouwd zoals een mega kantoor printer (waarom niet gewoon op z’n minst met een duwkarretje??) Het is opeens ook wel koud op 7000ft en wij beginnen onze zomerkleding over elkaar heen aan te trekken. Laagjes aandoen zegt m’n moeder altijd. En dan zijn we er eindelijk met maar 4 uur vertraging want alles vertrekt zowieso meestal 2 uur te laat..: darjeeling. Wat je dus niet uitspreekt als Dardjíeling, maar als Dárzjeling. Dus. En daar hangt een hele gemoedelijke wintersport-achtige kerstsfeer. Met brede straten waar eten gebakken wordt op kleine potjes en heel veel mensen daar omheen staan en lekker eten; waar grote potten chai staan te pruttelen voor je, de universiteitscampus waar we echt niet hoorde rond te lopen zn eigen mooie bos heeft; en waar je op een pony in wintervacht een rondje kunt rijden. En precies dáár, in die darjeeling, wordt mijn verjaardag door Joris even afgetopt met de cherry on the cake: een prachtig koloniaals hotel. Onze kamer, met bad 😛 en oudroze fluwelen bank, is helemaal van hout van binnen en heeft zonnestralen op de schuine stukken; boven het mega grote bed en jajaja de open haard!!! L O V E I T ! Hier mogen we even wat dagen keihard genieten.