Darjeeling, India - Polarsteps

Oh lieve Lepchakinderen wat zijn jullie fantastisch! Wat hebben jullie onze ervaring verrijkt!! Wat een rit om er te komen! En wat was er veel onduidelijk en koud, en wat ging er veel mis.. Maar toen we er eenmaal waren, en ons plekje hadden in deze Lepcha tribe Community van 19 families (ehm sorry wát? Wij hebben gewoon op booking.com een homestay in het groen gevonden.. toch?) wilden we eigenlijk nooit meer weg. We werden verwelkomd door een rijtje mensen met grote glimlachen, kregen sjaals om en er werd een welkomstkreet geroepen door de groep. Engels was heel schaars maar de hartelijkheid des te meer aanwezig. We kregen heerlijke soep en groentes die al uren op ons stonden te wachten (wij hadden lekker op ons gemakje sokken gekocht en koffie gedronken in darjeeling). De jeugd nam ons als een opgewonde roedel wolven in het half donker op sleeptouw naar het boeddhistische klooster, waar boeddha 10 flessen cola en 8 pakken koek krijgt. Bij terugkomst in het dorpje krijgen we lokale wijn uit een tinnen beker en rietje. Het is ondertussen ijskoud in dit huisje mét kieren en onsluitbare ventilatieramen, en zónder verwarming, maar mét 3 dikke dekens en straalkachel (die strategisch naast mij op het nachtkastje staat) is het bijna te doen. De ochtendzon en het uitzicht met al die bloemen en enthousiaste hanen maken alles goed. We krijgen een super random ontbijt met pannenkoeken en ketchup, nootjes en een ei (waarschijnlijk gegoogled wat westerlingen eten) We maken hier een PRACHTIGE 5-6 uurs trek die 10 uur duurt en een spannende morningwalk van 2-3 uur die 6 uur duurt. Het lijkt allemaal niet belangrijk voor deze mensen. We worden constant overrompeld door de mooiste uitzichten, de grootste varens, theeplukkers in de theevelden, een vervallen theefabriek met de schriften nog in de overwoekerde kastjes, een Indiana Jones bamboe bouncing bridge, blauw turquoise bamblue :) waarvan je de bastbladen niet boven je oog mag houden Anique!!, houtsprokkelaars en plantenverzamelaars met grote manden aan hun voorhoofd, junglepaden, kardemonplantages, lunch in een onwaarschijnlijk poppenhuis van een Lepcha vriend die bijna in zn broek kwispelde van excitement dat we er waren, kinderen die Lange Joris uitlachen, kaarsrechte met mos bedekte pijnbomen, smalle paadjes die geen paadjes zijn, hier naar links want daar zitten luipaarden, rode wangen en zweet op je rug, vloggen met onze Nepalese teenager, een hoofdkrans van varens, stroompjes en beekjes met vlaggetjes waarvan de wit geverfde bolders confettistippen krijgen, erfjes waar de boys zomaar oplopen en we kittens aaien en gele en rode grapefruit plukken, en witte en roze guave eten, tijdens een pauze een spelletje dampoolen (?), een dorpje waar iedereen buiten badminton speelt, en als klap op de vuurpijl, als wij Totaal Afgepeigerd op bed willen gaan liggen, hadden de moeders en hun dochters als verrassing een Lepcha Culture Night voor ons voorbereid. Iets waar we natuurlijk totaal niet op zaten te wachten, maar daardoor was de ontroering des te groter toen er twee stoelen voor ons werden neergezet (buiten natuurlijk want het was nog gewoon 7 graden) en de vrouwen a capella voor ons zongen en de kindjes voor ons dansten. Na het tweede liedje dansten we mee en na het derde liedje vroegen we om nog een liedje en op dat vierde liedje danste iederéén schaterlachend mee. (Vooral om Joris) Toen het tijd was om te vertrekken en we goed en wel in de taxi zaten werden we gezellig uitgezwaaid. TOKCHIMO Lepcha vrienden!!! Oh nee oh nee grapje we mogen nog niet weg; of we eerst nog weer uit die mini kunnen kruipen om een afscheids-groepsfoto te maken :) ❤️❤️❤️