Darjeeling, India - Polarsteps

Onze hut zit midden in een bos en naast een stroompje. Ashna en Utso zijn fantastisch, ze hebben hun commerciële banen in Bangalore opgezegd, de oude cementblokken fabriek van een oom afgebroken en daar een sustainable permaculture farm opgezet waarbij ze houtafval van de meubelmakers gebruiken als bodembedekking en alle organic waste van het hele dorp ophalen om te voorkomen dat het verbrand word en zodat zij het kunnen composteren. Als side-missie proberen ze ook wat te doen aan het rondslingerende plastic door plastic flessen met plastic afval te vullen en deze als isolatie te gaan gebruiken voor hun toekomstige mudhuts. Hadden wij die geïsoleerde mudhut maar alvast, want hier zitten we dan voor onze lol, in een bamboe en moddermetkoeienkak hut met 7 graden en alleen twee kruiken, veel dekens en een rocket mass heater kacheltje die niet zo hard knalt als gehoopt. Na een paar uur in de mudhut onder de dekens in bed gelezen te hebben met muts op en sjaal om, dikke kleren aan en condens als we uitademen, hebben we er ook een elektrische heater en extra deken bij gevraagd. En nog steeds lig je met je panty aan in bed.. Maar het idee was wel heel leuk :) We worden wakker door zonlicht wat door de bladeren naar binnen schijnt en de silhouetten van eekhoorntjes die door het dak kruipen. We maken een super speciale wandeling door de Wildlife Sanctuary in de bossen op de top van de darjeeling bergen. Tijdens de klim hoorden we mensen zingend hun werk doen. Soms loopt er gezellig een wilde hond mee. De pijnbomen zijn gigantisch hoog, wij zijn zo klein vergeleken deze joekels. En ze zijn helemaal bedekt met een super dikke zachte laag mos. De bospaadjes zijn helemaal bezaaid door glittergruis van de mineralen. Ik ben gelukkig. Vooral bij de mini beekjes die we oversteken door over de natte stenen te hoppen. Alsof er net een feestje is geweest ligt de hele grond bezaaid met zilver. Het is nogal een klim die we maken, en als je dan even stilstaat zien we door de boomtoppen heen, en op het pad voor ons, de mist aankomen rollen en weer voorbij trekken. En dat ziet er zo mooi uit tussen die kaarsrechte mossige bomen door! Alsof iemand af en toe een rookmachine aanzet in dit sprookjes bos. Ondanks die magie zijn we het laatste stuk toch het bos uit geklommen en over het pad boven op de heuvels gelopen, omdat ik het op mn heupen kreeg van alle wilde zwijnen sporen en een recente documentaire erover. De mist wordt steeds dichter als we het beloofde dorpje naderen waar we een shop moeten vinden die weet dat we eraan komen en lunch heeft voor ons. We zijn nog niet binnen of het begint te regenen, hagelen, onweren. Onze buikjes zijn vol en de bliksem slaat 20m voor Joris in een electriciteitsding. Goed. Tijd om een taxi te pakken en te shoppen. Goude borden bevobbeld, aangezien de Bengalen, Nepalezen en sommige Eindhovenaren zeggen dat je dan in de hemel bent. We beginnen ondertussen te wennen aan de kou en het gebrek aan verwarming en dat iedereen gewoon alle deuren open laat staan. Jammer, want we gaan deze streek achter ons laten. Op de terugweg naar Siliguri gaan we via een bijenfarm waar Ashna en Utso mee samenwerken. Een fleurige plek midden in de rijstvelden waar drie generaties zonder commercieel belang bijen houden en samen met WNF de locals trainen op de voordelen van bijen(houden) en waar we de aller lekkerste pure bijenhoning van de wereld geproefd hebben!