Lat Krabang, Thailand - Polarsteps

Helaas wordt dit al de laatste update. Morgenmiddag vlieg ik alweer richting huis. De afgelopen dagen op de eilanden en ook terug op het vaste land waren heel anders in vergelijking met de rest van mijn tijd hier. Het is extreem rustig in Bangkok nu, maar niet op een prettige manier. Ik ben van Krabi naar Bangkok gevlogen in een halfvol vliegtuig. Vanaf het vliegveld heb ik een taxi gepakt richting Suzanne (een vriendin van een vriendin van mij, ze studeerde tijdelijk in Bangkok). We zouden in de stad nog wat drankjes gaan doen aangezien we allebei dit weekend richting huis gaan. Enkele vrienden van Suzanne verbleven in een hostel en we zijn ze daar gaan opzoeken. Er werd geen muziek gedraaid en we mochten niet te hard praten. Het hostel dat ernaast zat was namelijk al gesloten aangezien zij zich niet aan deze regels hadden gehouden. De sfeer was dus ver te zoeken. Ook op straat hoorde en zag je nauwelijks iets, zo vreemd om dit te ervaren. Het liet ons wel inzien dat we de juiste keuze hadden gemaakt om naar huis toe te gaan. Ik vind het ontzettend jammer dat mijn reis al na een maandje op een manier als deze moet eindigen. Voor mijn gevoel ben ik maar kort weggeweest, maar als ik terug kijk naar alle dingen die ik gezien en gedaan heb voelt het tegelijkertijd weer als een hele lange tijd. De teleurstelling is zeker aanwezig maar ik ben ook echt heel blij, dankbaar en trots op mezelf en hoe deze reis verlopen is. Hoewel ik het spannend vond om in mijn eentje erop uit te gaan heb ik het geen moment ‘eng’ gevonden. Ik heb genoten van de gastvrijheid van de Thaise bevolking, hun ontzettend lekkere eten en natuurlijk het mooie landschap hier. Ook ben ik ontzettend dankbaar voor alle lieve, leuke, grappige en inspirerende mensen die ik heb leren kennen. Ik heb contacten gelegd met mensen waarvan ik nooit had gedacht dat ik ermee zou kunnen levelen. Ook was mijn reis op sommige momenten uitdagend; mijn geduld werd getest, ik heb geleerd goed naar mijn intuïtie te luisteren en voor mijzelf op te komen wanneer nodig. Ik schrijf mijn laatste update vanuit mijn airbnb, waar ik eigenlijk voor het eerst tijdens mijn reis helemaal alleen ben. Ook dit voelt vrij vreemd, merk dat ik het met momenten lastig vind om het allemaal een plekje te geven. Vooral omdat de situatie de afgelopen week zo vaak veranderd is. Het heeft allemaal even tijd nodig denk ik. Ondanks het abrupte einde kijk ik terug op een meer dan geslaagde reis. Ik had het voor geen goud willen missen en kan niet wachten op het moment dat ik weer terug kan om mijn reis af te maken. Lief dat jullie mijn reis allemaal gevolgd hebben, hoop dat jullie er net zo van genoten hebben als ik ❤️