San Pedro, Guatemala - Polarsteps

Ik heb een extra dagje geplakt aan mijn planning om hier te blijven. De yoga gaat weer eens niet door. Ik bezoek het dorpje San Pedro. Ook dit gaat weer met de boot. Maar ik ben moe en besluit na een paar uurtjes terug te gaan. Ik hoop dat een nieuwe kamergenoot weg is. Deze kamergenoot is een geval apart. Een jongeman van 29 jaar die zich gedraagt als een 18 jarige. Ik vermoed dat hij steeds onder invloed is van drugs en ik weet zeker dat hij ADHD heeft. Hij heeft moeite om te stoppen met praten. Hij is lief, stoer, attent, erg aanwezig, weet alles al, chaotisch en een dromer. Hij is zijn creditkaart verloren en is in de stress. Ik vertrouw en wantrouw hem. Ik probeer hem een beetje te helpen zonder zelf in de problemen te komen. Als ik terugkom vanuit San Pedro is hij er nog. Hij probeert zonder geld te overleven. Ik erger mij, maak mij bezorgt om hem, probeer hem te laten focussen in wat te doen. Blijkbaar ziet hij in mij een soort moeder want hij luistert ook nog en blijft om raad vragen. Hij heeft het voor elkaar gekregen dat zijn vader via iemand anders geld heeft gestuurd. Hij is nu op stap. Erg fijn want nu kan ik dan eindelijk tijd aan mijn logboek geven.