Uyuni (Thola Pampa), Bolivia - Polarsteps

Uyuni De dag erna begon onze driedaagse reis naar Salar de Uyuni, een 11.000 km2 grote zoutvlakte in Bolivia. De komende drie dagen trokken we door de enorme hoogte en droogte Bolivia in. Dag 1 We werden weer vroeg opgehaald door een enorm methodische man die het fijn vond om elke meter die we reden tot aan de grens uit te leggen. Maar eenmaal de veel simpelere en vriendelijkere grens over van Bolivia ontmoetten we onze enkel Spaans sprekende gids Elias. Dit wekte enigszins verbazing, aangezien ons was gezegd dat we een Engels sprekende gids zouden krijgen, genaamd José. Gelukkig zaten er twee Brazilianen in onze groep die beide talen goed spraken en we konden de oefening wel gebruiken. Onze eerste stops waren Laguna Blanca en Laguna Verde, twee enorme lagoons middenin de woestijn, die ontzettend mooi waren. Vervolgens kwamen we aan bij Polques Aguas Termales, waar we in de natuurlijke warmtebronnen hebben gezwommen, om vervolgens verbaasd te worden over hoe lekker de lunch was. Daarna werd het tijd om het hoogste punt van onze trip te bereiken: 5000m, Géiser Sol de Mañana. Het vette hieraan was dat er geen omheiningen zijn, waardoor je heel makkelijk tussen de geisers liep. Stiekem vonden wij deze geisers gaver dan El Tatio. De hoogte was wel een ding, dus veel coca bladeren in mijn wang, veel drinken en vooral doorademen. Gelukkig trokken we het allebei goed en konden we door naar Laguna Colorada, waar drie soorten flamingo’s te vinden waren. Het was vroeg slapen, want de volgende dag was weer een vroegertje. Dag 2 Na een enorm koude nacht op 4300m hoogte gingen we door naar Valle de Rocas. Het hele woestijngebied tussen San Pedro en Uyuni is vulkanisch en elke berg die we zien is of was een vulkaan. Door de vele uitbarstingen vele jaren geleden zijn grote delen van die vulkanen op willekeurige plekken terecht gekomen. Zo is die vallei ontstaan en het gaf een gevoel van een verloren stad. Hier veel geklommen met vette uitzichten om vervolgens door te gaan naar Laguna Negra/Laguna misteriosa. Dit is een lagoon die tussen de rotsen verborgen ligt. Heel apart om te zien. Daarna wachtte ons weer een overheerlijke lunch. Na de lunch gingen we door naar Cañon de Anacondas, een ongepland deel van de trip. Dit is een cañon waar in het dal een slangvormige rivier loopt. We sloten af bij een lokale bierbrouwerij, wat naast het Estacion Antigua de Trenes stond, een verlaten treinstation. Na een biertje, toch lichtelijk tipsy de auto in om richting het zouthotel te gaan (en ja, onze tongen hebben verschillende delen van het hotel besmeurd om dit te bevestigen). Maar niet voordat we de zonsondergang vanaf de zoutvlakte hadden gezien. Ook dit was weer ongepland. Dag 3 Op de laatste dag ging het wekkertje vroeg om de zonsopgang op de Salar te bekijken. Het was ongelofelijk koud en ik had het voor elkaar gekregen om mijn schoen kapot te maken. Desondanks was het het waard en zijn we doorgereden naar het middelpunt van de Salar: Isla Inca Huasi. Dit is een eiland in het midden van de salar met enorme cactussen erop. Hier hebben we ontbeten, rondgelopen en gechillt terwijl de zon de temperatuur steeds aangenamer maakte. Na ruimschoots de tijd genomen te hebben voor de typische (veelal mislukte) Uyuni foto’s, gingen we door naar een lokale markt waar wij ons allebei hebben uitgeleefd op souvenirs. De Cemetario de Trenes in Uyuni was de laatste stop; een plek waar enorm veel ‘dode’ locomotieven stonden middenin de woestijn. Onze gids Elias was een Boliviaan die ons alle tijd en ruimte gaf om dingen te zien en te bekijken en leidde ons vaak naar ongeplande plekken die minstens net zo mooi waren als de geplande. Als wij aan het verkennen waren, stopte hij zijn wangen vol met coca bladeren samen met andere gidsen. En zo eindigden we in Uyuni, een niet al te sfeervolle stad, maar wel degelijk compleet anders en we waren heel blij dat we waren waar we waren. Op naar mijnstad Potosi, de hoogste stad ter wereld waar de mijnwerkers een pover bestaan hebben.