La Paz, Bolivia - Polarsteps

Na een comfortabele busrit kwamen we aan in La Paz. Floor was de avond ervoor al aangekomen en zou in het hostel op ons wachten. De eerste vijf minuten keken we elkaar stomverbaasd aan, omdat het nogal raar is om iemand van thuis in deze wereld te zien. Na de hele ochtend bijgepraat te hebben, hebben we ‘smiddags een walking tour door La Paz gedaan die begon bij de San Pedro Prison. Ook hier is een beetje achtergrondinformatie op zijn plaats: De San Pedro Carcel is wereldberoemd geworden door het boek ‘Marching Powder’, die wij beiden hebben gelezen onderweg hiernaartoe. Dit is het levensverhaal van de Engelse Cocainesmokkelaar Thomas McFadden die in die gevangenis terecht is gekomen. De gevangenis is een op zichzelf draaiende gemeenschap met een volledig eigen economie en waar zelfs vrouwen en kinderen van gevangenen leven. Hierdoor leven er geen 400 (waar het voor gebouwd is) maar 1500 mensen. Alles draait om geld en de staat betaald niets. Dit betekent dat gevangenen entree moeten betalen bij binnenkomst en een eigen cel moeten kopen. Kun je dit niet, dan kom je terecht in de armste klasse van San Pedro. Er zijn winkels, restaurants, kappers, bakkers en er wordt zelfs de puurste cocaïne van Zuid-Amerika geproduceerd. Thomas kreeg het voor elkaar om toeristen een tour te geven tegen een bepaald bedrag (daar komen omkoopkosten van de bewakers nog bij) en na afloop konden toeristen zelfs een nacht blijven om te feesten met alle beschikbare middelen. Dit speelde zich af eind jaren 90 en is inmiddels veranderd veranderd. Vorig jaar was een toerist uit India binnengekomen om een tour te krijgen. Zijn gids ging er vandoor met al zijn geld en de bewakers weigerden hem eruit te laten en zeiden dat hij probeerde te ontsnappen. 8 bange uren later en 400 dollar armer werd hij vrijgelaten. No go dus. Nogal gek dus om daar te staan en half naar binnen te gluren. Ook werden we gewaarschuwd dat gevangenen coke naar buiten smokkelen door het over de muur in een luier of servet te gooien, waarna vervolgens een loopjongen dit opraapt. Tijdens ons eigen rondje rond de gevangenis vonden we zowaar een luier, om er vervolgens maar snel van weg te lopen. La Paz bleek veel leuker te zijn dan gedacht. We hebben Floor haar verjaardag op zeer gepaste wijze gevierd en hebben een extra nacht bijgeboekt, door de manier waarop we dat hadden gevierd haha. Half brak hebben we de stad verkend via het eigen ‘metronetwerk’ van La Paz. Door de bergen is dat onmogelijk ondergronds te krijgen, dus zijn er gondellijnen waardoor je de stad op een unieke manier kunt bekijken. Onze volgende stop zou, samen met Floor, Cochabamba zijn om van daaruit naar het kleine plaatsje Torotoro te gaan, op zoek naar dinosaurusafdrukken en condors😁