Beni Department, Bolivia - Polarsteps

Eindelijk mochten we de jungle in. Een vlucht van een halfuur verder (wat ons dus een busrit van 14 uur bespaarde) waren we van het koude La Paz naar de tropische Amazone geteleporteerd. Na achterop een moto taxi naar ons hostel te zijn vervoerd kwamen we direct in een superchille sfeer terecht. Zwembad, muziek en bier. Na goed research gedaan te hebben naar eco-vriendelijke organisaties hebben we gekozen om een pampas tour te doen in de jungle. Dit is vergelijkbaar met een safari in Afrika, maar dan met een boot in de Amazone. De eerste dag moesten we vier uur in een 4x4 rijden naar de rivier waar onze boot op ons zou wachten. Maar we konden niet vertrekken voordat ik het nodig vond om me met mijn veel te lange lijf staand uit te rekken onder een ventilator. Fijn, zo’n vingerwond, wetende dat we ook nog gaan zwemmen....met piranha’s in de buurt 😒 Goed, onderweg naar ons bootje spotte de chauffeur tot twee keer toe een luiaard in de boom. Je weet wel, zo’n über traag beest, waarvan het eigenlijk een wonder is dat ze nog niet zijn uitgestorven. Wij vinden ‘m supertof, dus we waren blij die alvast in the pocket te hebben. Eenmaal aangekomen bij de rivier, lag er hier en daar al een Kaaijman krokodil te loeren. Het duurde niet lang voordat we erachter kwamen dat we deze in zeer grote getale zouden tegenkomen. Drie uur zou het duren naar de ‘lodge’ middenin de jungle. Heerlijk gevaren, met Capybara’s, Kaaijmannen, superveel vogels en twee luidruchtige Amerikaanse meisjes in onze boot, waarvan het leek alsof ze vrij weinig adempauze namen tussen gesprekken door. Gelukkig begrepen ze dat wij af en toe ook wel eens wilden luisteren, dus werd er niet beledigd gereageerd als er vriendelijk werd verzocht om even stil te zijn :) de dag sloten we af met een hele mooie zonsondergang en terug in het pikkedonker, waardoor we enorm veel oogjes onze kant op zagen kijken. Heel bijzonder. Held dat ik ben met beesten als slangen en spinnen, keek ik een beetje huiverig op tegen dag twee. We zouden op zoek gaan naar Anaconda’s (grootste slang ter wereld) in hun natuurlijke habitat....het moeras. We gingen met laarzen aan, in de brandende zon, het moeras uitkammen. Naïeve Westerling dat ik ben, ging ik uit van de enorme 10 meter lange 1 meter dikke slangen. Die hebben echter diepere wateren nodig om zich in te kunnen bewegen en zijn om die reden niet hier te vinden. Met goede moed en een klein beetje angst gingen we de moerassen in. Maar hoe langer het duurde, hoe minder spannend het was. Toen we na drie uur zoeken terug liepen naar de boot, bleek een andere groep er een gevonden te hebben aan de andere kant van het moeras. Half rennend aangekomen, stond er al een groep omheen. Hij was gevonden terwijl hij aan het verteren was. Door de stress van alle mensen er omheen, had hij z’n prooi uitgekotst (dit bleek een cobra te zijn). Soof en ik waren het er niet mee eens en zijn niet snel daarna weer teruggegaan. Een kleine teleurstelling verder gingen we na de lunch zwemmen met de rivierdolfijnen. Maar overal waar je komt zijn Kaaimannen. Hoe werkt dat? Nou, als volgt. Dolfijnen zijn gevaarlijker voor Kaaimannen dan andersom. Daarom blijven Kaaimannen uit de buurt van die dolfijnen. Als we dolfijnen hadden gevonden, dan zouden zij ervoor zorgen dat de Kaaimannen wegbleven. Nou, vol goede moed op zoek naar dolfijnen. Die vonden we gauw genoeg, maar elke keer als we er een zagen, ging die gelijk weer naar beneden en kwam er een Kaaiman van de kant het water in. We wilden telkens weer dolfijnen gezien hebben voordat we het overwogen. Uiteindelijk zijn we er vier keer in gesprongen om er onmiddellijk weer uit te komen, omdat we te bang waren om gegrepen te worden. Niet geheel onterecht denk ik. We had fun though! Op de derde dag begonnen we met een hele mooie zonsopgang over de Amazone om vervolgens te gaan vissen naar piranha’s. Dat is makkelijker dan gedacht. Een simpel vislijntje met een haak eraan, stukje vlees erop en in het water gooien. Direct knabbelen er piranha’s aan en zodra de lijn strak staat geef je het touw een ruk. Bij mijn eerste keer was het raak! Vervolgens heb ik gedurende twee uur zo’n acht keer beet gehad, maar die drukke fuckers wisten steeds last minute te ontkomen. Soof daarentegen had om de twee minuten beet, wat weer voor frustratie zorgde bij mij. Eindstand 7-2 voor Soof. Damnit. Na nog twee extra dagen in het hostel gezeten te hebben kwam er een einde aan ons Amazone avontuur. Toch hebben we zomaar het gevoel dat dit niet de laatste keer zal zijn dat we in de jungle zouden zitten.