Iquitos, Peru - Polarsteps

De Amazone beviel ons zo dat we het niet konden laten om in Peru nog eens de wildernis in te gaan. Zo gingen we na Ica naar Iquitos. Iquitos is de grootste stad in de Amazone en is daarom wel een stuk anders dan Rurrenabaque, waar we in Bolivia de jungle in zijn geweest. Na aankomst werden we belaagd door zo’n 30 taxichauffeurs die ons allemaal mee wilden nemen. Enigszins met stomheid geslagen toch met complete willekeur iemand gekozen en zo waren we op weg na een hectische aankomst. Snel een goede operator gevonden waarmee we vier dagen de jungle in zouden gaan. Op de eerste dag werden we opgehaald door een tuktuk en naar de smerigste haven gebracht die ik ooit gezien heb. Na de boot in gestapt te zijn, lieten we de ratten achter ons en gingen we met een Amerikaans stel, een Australiër en een zeer spraakzame Spanjaard (not) de Amazonerivier op. Wat vet! Als kind zie je dit soort dingen alleen maar op tv. De Amazone is iets wat zo ver van je bed staat, dat je niet verwacht er ineens te zijn. Aangekomen in de lodge hebben we onze gids Raul ontmoet en zijn we gelijk met de boot op zoek gegaan naar dolfijnen. Ondanks dat we ze al in Bolivia hadden gezien, had het iets magisch om ze in de Amazonerivier te zien. Ook hebben we ons als kinderen misdragen in een natuurlijke modderpoel. Iets wat ik iedereen kan aanraden om het hoofd leeg te maken. In tijden niet zo’n lol gehad! Als klap op de vuurpijl zwommen we weer in de Amazone met dolfijnen, een ondergaande zon, de maan aan de andere kant, a sky to die for en ontelbaar veel vogels die het schilderij afmaakten. Na het avondeten hebben we een kort avond boottochtje gemaakt en heeft de gids een baby kaaiman uit het water weten te vissen! Gelukkig gaan ze heel lief met de natuur om en werd hij weer vrijgelaten. Die nacht was het enorm lastig om te slapen door de jungle geluiden en de apen die bij de lodge aan het rammelen waren. What a day! De volgende ochtend zijn we na een heerlijk ontbijtje op zoek gegaan naar Sloths (luiaards). 2 uur door de jungle lopen en zonder Raul waren we ze alle vijf voorbij gelopen. Ik zat al een tijd met de vraag hoe deze beesten overleven, maar het zijn masters in disguise. Superleuk om ze eindelijk in het wild te zien! Na de lunch en een klein hangmatdutje zijn we gaan vissen. Helaas was het hier minder vaak raak dan in Bolivia, maar wederom won Soof by a landslide haha. Na het avondeten was het tijd voor hetgeen waar ik het meeste tegenop zag: de avondwandeling. Ik vind spinnen redelijk nare wezens, dus het was een uitdaging. Werkelijk alles kwam voorbij, een enorme kikker, boomkikkers, tarantula’s en talloze spinnen waar ik de naam niet van weet, maar op elke boomstam kon er een zitten. Achteraf is het altijd wat makkelijker genieten, dus toch blij dat gedaan te hebben. Op dag 3 gingen we op zoek naar de zonsondergang, maar de wolken verhinderden dat. Wel waren er vogeltjes en aapjes die het het waard maakten om zo vroeg uit bed te komen. Die middag begon de grootste avond: drie uur door dichtbegroeide jungle lopen naar onze kampeerplek! Ik zweet redelijk snel en veel, maar er werden nieuwe niveau’s bereikt. Liters vocht stroomde over mijn lichaam, waardoor ik bij aankomst alles uit kon wringen. Eenmaal het tentje opgezet is er een vuurtje gebouwd om de spaghetti mee te koken en hebben we lekker maaltje gehad. Toen de zon eenmaal weg was kwamen de mugjes ons een aantal jungle kisses geven. Nog een avondwandeling gedaan en wederom bizar veel spinnen gezien, een schorpioen en een kikker! Ik had nogal last van mijn rug en aangezien we geen matjes hadden, heeft Raul met zijn machette van een paar bladeren een matras gemaakt. Een gebroken, maar onvergetelijke nacht verder kwam er een einde aan ons jungle avontuur. Onvergetelijk!