Enkorok Mara Camp, Kenya - Polarsteps

Maasai Mara National Park - Nadat onze favoriete chauffeur James ons helaas aan een andere chauffeur had overgedragen, begon de lange reis richting Maasai Mara, het grootste wildlife park van Kenia. Daar aangekomen namen we intrek in onze mooie glamping tent Kunguru. In de namiddag nam onze nieuwe driver Joseph ons mee naar het park, waar we eerst nog ongeveer 500 handgemaakte producten aangeboden kregen van de Maasai-vrouwen bij de ingang. ‘This one…? Or maybe… this one?’ Enigszins verregend beperkte deze game drive zich tot enkele zebra’s, gnoes en buffels. We wisten wel al dat vandaag de grote dag zou worden… Met kleine oogjes aan het ontbijt om 6.00 en daarna de auto weer in en op naar het park. James had ons eerder al gezegd dat je een beetje geluk moet hebben met je metgezellen tijdens een game drive. Wij hadden dat helaas niet, aangezien onze Eritrese reisgenoten aan niemand anders dachten dan zichzelf (selfies zijn immers belangrijker dan de dieren) en meermaals het bloed onder onze nagels vandaan haalden. Dankzij deze vrienden begon onze game drive ongeveer een uur later, maar dat mocht de pret niet drukken: let the games begin! En wat was het gaaf! In het park zijn we richting de grens met Tanzania gereden, waar eindeloze grasvlakten zich uitstrekken en waar we de meest uiteenlopende beesten hebben gezien. Van hobbelende struisvogels, chillende leeuwen en een extreem zeldzaam luipaard tot aan olifanten die de liefde bedreven. Hoogtepunt was voor ons toch wel de cheetah die met een vers lijk van een impala rustig naar de auto’s om zich heen zat te turen en vervolgens zijn vangst onder een motorkap trok om deze rustig in de schaduw op te peuzelen. De hyena’s hadden een slechte dag: door de vele auto’s durfden zij zich niet aan een gevecht met de cheetah te wagen en dropen ze af. Wisten jullie trouwens dat hyena’s de meest wrede aaseters zijn? Zij jatten veelal eten en als ze al zelf jagen, in plaats van het direct vermoorden van een prooi (zoals bijv leeuwen en cheetah’s doen), beginnen ze gewoon direct met eten aan de achterkant van hun prooi (terwijl het dus nog leeft…..). Ondanks enkele hachelijke momenten in de modder (inclusief via een ketting uit de berm worden getrokken) heeft Joseph ons weer veilig bij ons kamp afgeleverd, maar niet voordat we nog met één voet over de grens met Tanzania waren gestapt. Morgen start onze hike met de Maasai en zijn we waarschijnlijk een paar dagen totaal uit de lucht. Spannend, maar heel benieuwd!