Coimbra, Portugal - Polarsteps

Vanmorgen hebben we de huurauto opgehaald en zijn we via de tolweg naar Aveiro gereden. Vlak voor Aveiro liggen de Salinas de Aveiro, dit zijn zoutvlaktes die een beetje in verval zijn geraakt. Er was daarom weinig van de zoutwinning te zien. Wel hadden veel vogels hier een nestje in de randen van de zoutbaden. Daarna reden we naar het centrum van Aveiro. Aveiro staat bekend als het Venetië van Portugal, omdat er bootjes door de kanalen varen. De bootjes heten moliceiro’s en waren oorspronkelijk bedoeld om zeewier uit de zee te halen en dit te gebruiken om de landbouwgronden te bemesten. Nu zijn het vooral toeristen bootjes die af en aan varen. Het was zo druk in de stad dat we zelfs nergens een drankje konden drinken. Daarom hebben we maar een soort eierkoeken met een glazuurlaag gekocht en 2 flesjes water en zijn we doorgereden. We besloten de lange route zonder tolwegen te nemen en die was zeer divers. Eerst vooral industriegebied, daarna landbouw gebied en een enkele wijngaard en tenslotte de bergen. Mooie vergezichten en opvallend veel kale stammen. Later hoorde we dat hier in 2017 een enorme bosbrand gewoed heeft die alles heeft vernietigd. Rond 16 uur kwamen we aan bij Quinta Campo Bravo in Vila Pouca de Beira. We hebben hier een ruime studio en het uitzicht over de vallei is geweldig. Wil de Wildt is de Nederlandse eigenaar en hij heeft van dit enorme terrein iets prachtigs gemaakt, met zwembad, zonneterras en vijvers. Er zit een nieuwe keuken in de studio en alles is gedecoreerd met zonnebloemen. Er wonen in het dorp maar ca 300 mensen en vanwege Pasen is alles gesloten. We hebben een snelle wandeling gemaakt en de mensen zijn erg vriendelijk. We hebben verschillende restaurants tot max 20 kilometer in de omtrek gebeld, maar niemand was met Pasen open. Een restaurant gaf aan open te zijn, toen we er aankwamen bleek de dame ons verkeerd te hebben begrepen en konden we wel slapen maar niet eten. Balen, ondertussen hadden we best trek! Na lang zoeken vonden er een soort snackbar die open was. De eigenaren waren net 2 weken begonnen en spraken geen Engels. Er was een Belg op het terras die ons wel wilde vertellen wat er op het menu stond, hamburgers of varkensvlees met een gebakken ei. Daarna was hij niet meer weg te slaan en heeft hij alle bezienswaardigheden van de streek uitgebreid omschreven inclusief ontbijt, lunch en diner mogelijkheden en tenslotte bedankte hij ons voor de komst naar dit gebied. We denken dat hij heel blij was dat hij eindelijk weer een Nederlands kon spreken. Toen we terug kwamen bij de studio bleek er een mooie zonsondergang, de horizon kleurde rood en de zonnestralen waren sterk genoeg om door de wolken te schijnen. Natuurlijk is hier niet een foto van gelukt....