North Aegean, Greece - Polarsteps

Vanmorgen ging ik broodjes halen bij de bakker. Evert ging sporten in de gym. Het brood zat nog in de oven dus ik moest even buiten wachten. Ik zag boven de deur van de bakkerij een nestje met Griekse zwaluwen. 4 hongerige vogeltjes die de bekjes wijd opensperde zodra een van de ouders met voedsel aan kwam vliegen. Helemaal niet vervelend om naar te kijken tijdens het wachten. Na het ontbijt vertrokken we op de brommer naar Katergo, hier zou een klein klooster moeten zijn. We vonden de start van de wandelroute naar het klooster, 2,4 kilometer naar beneden over een kiezelpad. Na ongeveer 400 meter was er een bordje naar links met de route naar het klooster maar een voorbijganger in een jeep zei dat we daar niet heen konden ivm problem. Rechts kon het wel (denken we dat hij zei). Na 2 kilometer naar beneden lopen waren we nog niet halverwege de berg en zagen we nog niets wat op een klooster leek. We besloten terug te gaan, was nog een hele klim naar boven. Door naar Kalithea wat niet meer is dan een slaperig dorpje. Er was 1 taverna waar we wat gedronken hebben. Door naar Drakei. Wat een prachtige route! Hoog over de berg, tussen naaldbomen en vergezichten over de zee die alle kleuren blauw had. We zijn de hele route haast niemand tegen gekomen. Waarschijnlijk zit dit voor toeristen uit het andere deel van Samos teveel uit de richting. Eenmaal aangekomen in Drakei, liepen we wat rond in het dorpje. Het ligt best een eind van de zee, toch worden er grote boten gebouwd. Het kerkje was gesloten, de buitenkant was prachtig. We liepen langs 2 oudere dames die in een tuin onder de perzikboom stonden. We zeiden ze gedag en de dame begon meteen met een soort mandje aan een stok perziken voor ons uit de boom te halen. Heel aardig en ze waren ook erg lekker. Daarna gingen we lunchen bij Kostas Taverna. Trappetje op en dan heb je uitzicht vanaf de berg op de zee. Heerlijke courgette balletjes gegeten en geit voor Evert en kalfsvlees voor mij. We kregen maar de helft op, we verbazen ons telkens over de enorme maaltijden die je hier geserveerd krijgt. Drakei is het einde van de weg en er is geen andere weg terug, dus de terugweg was min of meer hetzelfde. Ik ga nog niet zo hard met al die haarspeldbochten dus Evert moest de hele tijd op mij wachten of onderweg filmpjes maken. Rond 15 uur waren we terug in het hotel, precies op tijd voor Evert om de formule 1 te kunnen kijken. Ik heb mijn plekje in de schaduw weer gevonden. Er is nog steeds niemand rondom het zwembad. Tegenover ons hotel zit een plek om katten te voeren. Als we er langs lopen, komen katten uit alle hoeken en gaten aangerend en ze kijken heel zielig als we niets te eten bij ons blijken te hebben. We weten nog niet of de katten hier daadwerkelijk te eten krijgen of dat toeristen dat hier verzorgen. We gaan maar kattenvoer kopen, want we vinden het zielig. Morgen meer