North Aegean, Greece - Polarsteps

Onze laatste dag op Samos wilden we nog iets leuks doen. Het werd paardrijden..... Een paar dagen geleden ontmoette we Johanneke en haar moeder halverwege de wandeling in Manolates en zij gaven ons de tip om op de Facebook pagina vrienden van Samos te kijken, omdat daar vaak leuke trios op staan. We zijn lid geworden van de groep en al snel zag ik een post over paardrijden bij Panouris Ranch. Ik reageerde op de post met een bedankt voor de tip. Hierdoor zag Jojanneke onze namen en zij reageerde via messenger of het ons gelukt was om een reservering te maken. Dat was gelukt, dus vroegen we of ze zin had om mee te gaan. Geregeld! De ranch zit in het plaatsje Vlamaris, wat net boven Samos stad ligt. Voor ons ruim een uur rijden. Als je de route vanaf de Facebook pagina start kom je midden in Samos stad uit bij een prachtige houten woning. Waar een vriendelijke Griek me verbaasd aankeek toen ik opeens in zijn huiskamer stond. Hij sprak alleen Grieks (en ik nog steeds niet), toch kon hij me uitleggen dat ik, de berg op moest rijden en altijd maar rechtdoor de weg volgen. We reden Vlamaris in en ook net ze hard weer uit, het is maar 1 straat en wij miste het bordje met de afslag naar een keien weg links. Gelukkig had Johanneke het wel gevonden en kon zij ons door haar live locatie te delen naar de ranch leiden. Daar stonden 5 paarden al opgezadeld voor ons drieën en twee begeleiders. Helmpjes op en daar gingen we. In een rustig stap tempo de bergen door. We kwamen langs een dal waar een ander paard in de diepte heel hard naar onze paarden aan het hinniken was. Jojanneke kreeg steeds het Lucky Luke gevoel en zong dan een bijpassend liedje. Na een tijdje klimmen over het bergpad gingen we het bos in. Een steil paadje waarbij je goed achterover moest leunen. Tussen de bomen was het een stukje koeler dan op het berg pad onder de felle zon. Alleen had je hier veel takken die in je gezicht swiepen, dus wel steeds blijven opletten. Ik had gevraagd om het sloomste paard, en blijkbaar had ik die ook gekregen. Telkens bleef het stil staan om iets te eten, even te dromen of gewoon stil te staan. Ik kreeg een tak met wat blaadjes, daar reageerde hij heel goed op en we gingen weer door. Op de terugweg kwamen we een kudde geitjes tegen met een menner ook op een paard. Leuk om te zien! Eenmaal terug op de ranch werden de paarden afgezadeld en gingen ze uitgebreid rollebollen in het mulle zand. Daarna kregen ze een baal hooi en was ons paarden avontuur alweer voorbij. De ranch kan nog wel een commerciële update gebruiken. Juiste lokatie vermelden is geen overbodige luxe, maar ook een drankje na afloop zou zeer welkom zijn geweest. De plaatselijke taverne was ook dicht, dus afscheid genomen van Johanneke en via de midden door Samos route terug gereden. 9 uur vertrokken en 15 uur terug, was een hele dag trip. Dit was ook natuurlijk de laatste avond bij Taverna Kamara. Ze hadden gisteren na sluitingstijd allemaal selfie foto’s onder mijn Facebook post gezet en daar hadden ze nu nog lol van. Ik vertelde Yille dat er een foutje op zijn menukaart staat. De frisdranken staan namelijk onder het kopje wijn. Ik was de eerste in 5 jaar die het hem vertelde en hij had net van de drukker allemaal nieuwe menukaarten met hetzelfde foutje ontvangen. Gevalletje oeps! Alle specials genomen en toen ging Yille opeens een bonnetje op onze tafel frummelen. Met een vaag verhaal over controle door de tax-inspector. Blijkbaar had de zoon opdracht gekregen om Evert de hele avond te voorzien van drank. Die had last van zijn maag en bestelde eerst alleen water, haha. Gelukkig ging het al snel beter en toen bleek dat we alleen voor het eten hoefde te betalen. Drinken was van de zaak. Super lief 🥰 Toen we eindelijk echt weg gingen, kregen we ook nog een afscheidscadeau: een fles eigen gemaakte olijfolie en een beker van Phytagoras. De uitleg was wat warrig, want de kok was in zijn enthousiasme helemaal niet meer te verstaan. Gelukkig staat het op de mok. Onverwachts en super leuk. Morgen vliegen we naar huis.