Ho Chi Minh City, Vietnam - Polarsteps

In de ochtend hebben we bij het treinstation de fietsen opgehaald en daarna bij het hotel weer in dozen gestopt. We mochten een fiets inpakken in de lobby met airco, wat zeer fijn was. Bij de tweede fiets moesten we volgens de manager echt verplaatsen naar de kelder (zeker 38 graden). Fietsen inpakken ging vrij soepel, omdat we veel bubbeltjes plastic hadden. Daarna wat gegeten in HCM. (Hier liep helaas Jeroen een voedselvergiftiging op. Wat opspeelde tijdens de vluchten. We wilden de twee fietsdozen in een grote taxi naar het vliegveld vervoeren. Paste net niet, dus met twee taxis naar het vliegveld. Op het vliegveld kregen we gelijk te horen dat onze dozen te groot zouden zijn en werden de dozen ook gelijk opgemeten. We waren met exacte dezelfde afmetingen naar Vietnam gevlogen, maar nu was het een probleem. Al snel werden we omringd door 5 mensen van Qatar airways uit Vietnam die van alles begonnen te roepen, onder andere dat we het als cargo moesten laten vervoeren. Eerst hebben we even afgewacht en nog een aantal keer geprobeerd om de dozen toch mee te vliegen. Verder quatar gebeld, maar die gaven aan dat zij geen invloed hebben incheckprocedure per luchthaven. Dus in Nederland kan het wel en in Vietnam niet, maar daar kan Quatar niet zoveel aan doen. Na heen en weer gesteggel mochten de dozen mee als er 20cm vanaf ging. We stonden naast de baggage inpakservice en konden gelukkig met hun hulp de bovenkant in korten en afplakken. Ofcourse moest hier voor betaald worden. Toen weer opnieuw in de rij voor de baggage. Gelukkig waren we toen snel aan de beurt. Vreemde was wel dat de dozen nu niet werden opgemeten en dat iedereen het nu wel prima vond. Vraag mij ook af in hoeverre het daadwerkelijk een probleem was of dat het een principiële kwestie was. (Iets wat we in Vietnam wel vaker hadden, in het begin allemaal heel moeilijk en uiteindelijk na overtuiging kan het wel). Toen kwamen we er achter dat een tas uit de doos was achtergebleven en we deze als handbagage mee moesten nemen. Alleen daar zat al het gereedschap in. Gelukkig konden we die tas nog inchecken als ruim bagage. Daarna vrij vlot door de immigratie en security. (Hier hadden we een zelfde soort probleem, we hebben al een aantal keer gevlogen met een mini Multitool, maar nu was het een probleem. Veel consternatie, allerlei mensen erbij en 15 min later was het prima om die tool mee te nemen). We konden zo het vliegtuig inlopen. Helaas kreeg Jeroen toen last van een voedselvergiftiging.