Merkez, Turkey - Polarsteps

We zijn op weg naar Pamukkale, één van de bezienswaardigheden van Turkije. Ok, toerisme heeft hier zijn sporen nagelaten waar een halve eeuw terug een oase van rust was. Is het nu beter? Eigenlijk niet. Massa’s toeristen komen naar de natuurlijke waterbronnen vol kalk en mineralen. In een overwegend groene omgeving valt van ver de enorme kalkafzetting op. Een lange rij bezoekers vinden er plezier in om pootje te baden in de verschillende grote en kleine kalkpoelen. Wel je schoenen uitdoen en mijn oude, van eelt vreemde voetjes krijgen het zwaar te verduren op de somtijds korrelige en geribte ondergrond. Eric heeft er blijkbaar minder last van. En in die massa van toeristen en bezoekers zie je dat Turkije toch een land is van uiterste contrasten. Wanneer je de ene kant opkijkt zie je moslima’s die zedig in volle klederdracht het water ingaan, daarnaast heb je jonge Turkse meisjes en vrouwen die rondlopen met minuscule bikini’s zonder achterste. Je kent dat wel met zo’n koordje tussen de twee halfronden. Op de site is er ook een antiek theater, Hieropolis, dat uitzonderlijk mooi bewaard is gebleven en een hoogtepunt op deze plaats. Je hebt de stage en in een halfrond schuin naar boven de zitplaatsen. De akoestiek is ongelooflijk goed. Iemand die beneden staat te spreken kan je perfect horen bovenaan. Het is bloedheet en terwijl Eric de voorkeur geeft aan om in de schaduw de mensenmassa te bekijken bij een fris watertje wandel ik de omgeving af. De site is bezaaid met tempels, ruïnes en overblijfselen van een periode van tweede en vierde eeuw na Christus. Hier is toen een héél grote stad geweest. Na de volledige site te hebben afgewandeld pik ik Eric terug op. We drinken nog een fris watertje en begeven ons naar de auto’s. Nog even een frisse, 33cl grote Tuborg en we kunnen de hitte weer even baas. Eric wil nog een stoeltje kopen dat hij is kwijtgespeeld en de kop van een bout moet verkleind worden. Het stoeltje, dat hem gemakkelijker in de Hilux kan doen stappen, wordt gevonden de rest is voor morgen. In een uiterst verzorgd restaurant nuttigen we nog even een lekkere maaltijd voor geen geld en dan rijden we de bergen in voor een plek om te slapen. De zandweg leidt ons hoger en hoger tussen de pijnboom bossen, hier en daar proberend een vlak stuk te vinden. Uiteindelijk nestelen we ons met een mega uitzicht op een stad ver beneden ons. Eric laat nog even de drone opstijgen, er is veel wind en uiteindelijk belandt hij in een kleine boom, gelukkig zonder stukken. Voor het slapengaan komt Eric nog met een uiterst lekkere verassing af, speculaasijsroom van mama Kalinka. Smaakt dat zeg! De groeten van twee globetrotters. Totaal afgelegde afstand : 3.965 km