Manavgat, Turkey - Polarsteps

Na een hele rustige nacht in de bergen zakken we verder af naar de kust richting Antalya. Een stad uit haar voegen barstend omwille van het toerisme. En dat merken we aan de enorme, hotels die stuk voor stuk met indrukwekkende architectuur elkaar de loef willen afsteken. Met ons penthouse op het dak van de wagens rijden we er glimlachend voorbij. De stad is zoals elke toeristische stad aan de kust, druk, DRUK en geen parkeerplaatsen voor onze wagens. Maar eigenlijk willen we niet echt stoppen omdat het ons niet aanspreekt. Het duurt toch wel even eer we de grote drukte door zijn. Even verder ligt Perge, een archeologische site met een indrukwekkend bewaard openlucht theater daterend van enkele eeuwen na Christus. We verkennen de omgeving en bezoeken een historische arena waar bijna 2000 jaar terug spelen werden gehouden. Opnieuw is het bloedheet, warmte met een zeer hoge vochtigheidsgraad die je onmiddellijk klammig maakt. Terwijl Eric de schaduw opzoekt van de eeuwenoude arena loop ik nog wat verder de site af om een prachtige zuilenrij te ontdekken. Genoeg cultuur voor vandaag. We verlaten de parkeerplaats en zoeken ons een restaurantje aan de rand van een volgend stadje. Het eten was lekker, super bediend maar we kregen een toeristenrekening. Minder leuk omdat we telkens voor geen geld uit eten gaan. Buikje vol en nu een plaatsje zoeken voor de nacht. Eric is daar geweldig in en via kleine zandwegen en heuvels stoppen we aan de rand van een veld in de nabijheid van serres. We zetten ons buiten aan Eric’s tafeltje en willen genieten van een rustige avond. Een half uurtje later stopt er een oude camionet en komt er een man naar ons toe. Hij spreekt ons aan in het Turks., Eric haalt zijn gsm erbij en er instaat een moeizaam gesprek. De man is uiterst vriendelijk en zegt dat hij çay komt brengen, Turkse thee en vraagt of we al gegeten hebben. Dat hebben we, dus nodigt hij ons uit voor ontbijt. We wimpelen het beleefd af omdat ik ‘s morgens zelden eet. Ons Turks is héél beperkt , toch kennen we al enkele basiswoorden dankzij Aysegul. Even later komt de eerste man terug met thee en koekjes. We danken hem hartelijk, hopen stilletjes dat hij ons onze avondrust gunt doch ons gezelschap boeit hem. Tegen 22h00 is hij er nog steeds. We hebben een lange dag gehad en ik geef aan dat ik moe ben, druk hem de hand en kruip in mijn tent hopend dat de man de boodschap heeft begrepen. Niet dus! Hij blijft echter Eric gezelschap houden. Ondertussen komt er nog iemand en ook hij wil ons uitnodigen voor ontbijt. Even later nummer drie met hetzelfde voorstel. Wat nu? We willen niemand ontmoedigen. Ze zijn zó ontzettend gastvrij de Turken. Toch wimpelen we hun voorstel voorzichtig af en geraakt Eric maar niet in zijn bed. Tot vrij laat hoor ik hun stemmen in de nacht. Dag 18 Totaal afgelegde afstand : 4.257 km