Manavgat, Turkey - Polarsteps

We hebben een heel goede nacht gehad en staan uitgerust op. Één van de mannen uit het gezelschap van gisteren nodigt ons opnieuw uit voor ontbijt. Hij is alleen dus nemen we zijn voorstel graag en nieuwsgierig aan. De man wijst zijn woning aan hoger op de berg en rijdt ons voor. De oudere man maakt een brede armbeweging over de omgeving en geeft aan dat dat zijn eigendom is.. Naast twee woningen, één voor hemzelf en zijn vrouw en één voor zijn dochter en hun 10 katten heeft de man een verhoogde platform gebouwd met een dak, het geheel is in hout en zijdelings allemaal open. Het uitzicht op de lager gelegen omgeving is adembenemend. We maken kennis met zijn vrouw, dochter en de twee zoontjes van haar vriend. Op de vloer van de aanbouw liggen tapijten dus doen we onze schoenen uit. De vrouw en dochter brengen ons het ontbijt. Een doek wordt op de grond gelegd waar het eten wordt uitgestald. Wijselijk trekken we onze voeten weg van de doek. Het ontbijt bestaat uit de Turkse thee, platte broodpannekoeken, olijven,tomaten en stukken honingraat. Samen beginnen we te smullen van het heerlijk ontbijt en genieten van het gezelschap en de omgeving. Eric laat foto’s zien van Odin en onmiddellijk tovert dit een vertederende glimlach op ieders gelaat. We maken hem bekend over de grenzen heen. Ze zijn toch zó ontzettend gastvrij en gul. Zó vriendelijk! We nemen afscheid en bedanken hen uit de grond van ons hart. Eric vraagt de dochter haar gsm nummer met de bedoeling foto’s door te sturen. Ze wil echter haar nummer niet geven en wijst verontschuldigen naar haar ringvinger. Ze is niet getrouwd en kan daardoor haar nummer niet geven. Richting Aspendos nu, een historische site. De parking is groot maar buiten enkele wagens en één autobus is ze leeg. Hier is een amphytheater, de moeite om te zien doordat het praktisch intact is. Ongelooflijk maar waar, hier kan met gemak 15.000 man in. Ook nu worden hier soms nog voorstellingen gegeven. Hoe zot moet dit dan zijn in zo’n historisch kader. Bangelijk! Verder nu richting Konya. Een stuk langs de hoofdweg en tussen de hoge heuvels, wat serieus klimwerk en afdalingen met zich meebrengt. Bij deze laatsten zetten we de auto’s in hun neutrale versnelling en laten hen de berg afrollen. Lekker goedkoop. Voor Eric wordt het tijd om te tanken. We merken dat naargelang we verder gaan de diesel telkens wat duurder wordt. Aangezien we op de weg, die we rijden, niet willen stranden zonder brandstof tankt Eric zijn 20 liter jerrycan leeg. Enkele tientallen kilometers verder dan toch een benzinestation waar Eric terug voltankt. Ik heb reserve dieseltanks dus voor mij wordt de rekening nog wat uitgesteld. Kleiner wordt ze natuurlijk niet, maar groter wel. In een klein dorpje op weg naar Konya stoppen we om te eten. Ik een doner kebab en Eric een durum, vlees met groenten. Twee cola’s 33cl erbij en van de rekening vallen we omver, een 2,5 € voor ons beiden, omver van het verschieten. Hierdoor is het té hek om zelf te koken. En nog lekker ook nog. Via een zandweg baant Eric zich een weg steil naar boven, opnieuw tussen de velden. In de omgeving horen we de mensen werken. Even later komen er twee bestofte mannen aan die ons vragen wat we komen doen. Het wordt uitgelegd, ze verwijzen ons naar een betere heuvel en plukken prompt een watermeloen die echter niet rijp blijkt te zijn, de volgende wel en dankbaar peuzelen we met ons vieren de verfrissende meloen op. De mannen gaan verder met hun werk en wij rijden naar de top van de andere heuvel die inderdaad veel beter is. Eric werkt verder aan de foto’s, ik een stuk aan de blog. De rest is voor morgen, we lassen dan even een pauze in om weer alles bij te werken. We trekken ons terug in onze tenten en horen telkens schoten in onze omgeving. We zien niks, horen de kogels gelukkig niet rond onze oren fluiten maar stil is wat anders. Ondanks het lawaai geraken we toch in slaap. Rustig? Neen! Om 00. 12h horen we een traktor en bestelwagen de heuvel opkruipen, onze richting uit. Een schijnwerper verlicht onze tenten. Drie man stappen uit de voertuigen, één met een geweer, gelukkig de loop naar de grond gericht. Wat doen we hier? Het is een soort burgerwacht die de omgeving in het oog houdt. De schoten die we regelmatig horen zijn van het leger die nachtoefeningen doen. Mijn nummerplaat wordt gefotografeerd en aan hen doorgestuurd, we zijn gecontroleerd geweest. Er is geen probleem om hier verder te blijven staan. Onze nachtrust is nu wel verstoord. Eric geraakt terug in slaap en ik begin de schoten te tellen in afwezigheid van schapen. Dag 19 Totaal afgelegde afstand : 4.470 km