Bozkir, Turkey - Polarsteps

Eric heeft de rest van de nacht blijkbaar goed geslapen ondanks de geweerschoten, maar tegen de vroege ochtend was ik ze nog altijd aan het tellen. Het is 07h15 en ik sta op. Eric slaapt nog. Ik maak me stilaan klaar en herschik mijn Landrover weer. Te kleine ruimte en teveel mee. En elke roadtrip zeg ik dat ik minder ga meenemen. Niet dus! We ontbijten en zetten ons in onze stoeltjes met een panoramisch zicht voor ons. In de verte horen we weer de bekende belletjes van de geiten. Even later duiken ze bij ons op. Ook hier heeft de hond vervaarlijke pinnen om zijn nek, de jongste hond wil even niet meer weg van ons. De kudde is niet groot en wordt gehoed door twee herders waarvan we er één herkennen. Ze zeggen vriendelijk goedendag en prompt krijgen we 3 perziken van hen. Mooi toch? Eric en ik werken aan de blog zodat deze kan gepubliceerd worden. Voor de rest van de dag doen we het rustig aan. We reizen reeds enkele dagen zonder tijdslimiet. Het brengt de voor mij bekende rust waar ik zo van hou. Alles kan, niets moet. Volledige vrijheid! Tegen 16h00 verlaten we de heuvel en rijden richting Konya. We proberen de grote weg te vermijden en gebruiken kleine wegen die ons door pittoreske dorpjes leidt waar de tijd is blijven stilstaan. Op zoek naar een restaurantje, dat we eigenlijk niet vinden in de kleine gemeenschappen knikt Eric naar een man. De man knikt beleefd terug, Eric vraagt hem waar we ergens kunnen eten? De man troont ons mee een klein straatje in waar vrouwen aan het koken zijn en de mannen gezellig keuvelen. We worden aan een ronde tafel gezet, drank en eten wordt ons voorgeschoteld. De ene schotel volgt de andere. Gelukkig is het lekker maar veel te veel. Over mij zitten twee broers die in Frankrijk wonen en hier op vakantie zijn. Ze zijn Turks maar spreken uitstekend Frans. De conversatie verloopt via hen zodat het praten vrij vlot gaat. Het hele straatje staat vol nieuwsgierige mensen die blij naar ons kijken. We eten zo veel we kunnen en vragen wat we als wederdienst kunnen doen. Niets willen ze! 100% pure gastvrijheid. Het was een herinneringsbijeenkomst voor een overleden grootvader waarbij de familie de gemeenschap op eten trakteert en ook toevallig ons. Nog even allemaal op de foto, we worden naar traditie naar buiten begeleid en nemen afscheid van iedereen. Wat een onthaal voor ons! Even buiten het dorp rijden we de velden in en stoppen de auto’s aan een waterplaats. De geitenhoeder komt ons even dag zeggen en uitnodigen voor thee. We leggen hem de ontvangst in het dorp uit en bedanken hem hartelijk. Dag 20 Totaal afgelegde afstand : 4.515 km