Akören, Turkey - Polarsteps

We zeggen dag aan de omgeving waar we de nacht hebben doorgebracht. De weg naar Aksaray nemen we via secundaire, smalle wegen die op en neer en slingerend zich tussen de heuvels banen. Aan de horizon zien we de grotere bergen. Vlaktes strekken zich uit tot waar het oog reikt. Er is geen verkeer en we kunnen hierdoor ten volle genieten van de prachtige omgeving. De secundaire wegen en soms off-road maken het dat we minder kilometers doen. We beseffen dat we een balans moeten zoeken tussen plezant rijden maar ook afstand overbruggen. Tegen de middag zetten we ons op de hoofdweg richting Aksaray, echter niet nadat we weer getrakteerd zijn geworden op thee in een klein, passerend dorpje. Gezien mijn extra dieseltanks is het al 1.300 km geleden dat ik getankt heb. De laatste tank staat nog tussen half en een kwart, dus tijd voor diesel. Niet alleen wij moeten drinken maar de auto’s ook. Eric neemt 30 liter in, ik 140 liter. EN DAN GEBEURT HET!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Kort na het verlaten van het benzinestation en in de voorstad van Aksaray voel ik dat mijn Landrover niet zijn volle vermogen heeft. Soms houdt hij in, poeft dan een zwarte/blauwe rookpluim uit, schiet dan weer vooruit en dan….EN DAN…. slaat de motor af en wil niet meer starten. ‘ HET IS TOCH NIET WAAR ZEKER!!! Onmiddellijk vermoeden we slechte diesel. We zoeken op onze gsm’s en ook thuis voor een Landrover garage. Die staat echter niet op mijn lijst maar er zou er toch één zijn in Aksaray. Maar, MAAR…. het ondenkbare, het meest vervelende, het onmenselijke en schandelijke moet nu noodgedwongen gebeuren. Het Toyota Hilux recovery Vehicle, mijn dierbare Landrover, dus moet gesleept worden door een …..Toyota. Als dit wereldkundig gemaakt wordt ben ik de schande van de Landrover familie. 😫😫😫 Eric heeft een smile die de hoeken van zijn mond extreem voorbijschiet. Je ziet hem dermate glunderen dat hij bijna licht geeft. Er is tussen ons een gezonde strijd om mekaars auto’s wat af te breken waarmee we de oude traditie van Toyota versus Landrover in ere houden. Gelukkig zou de garage slechts enkele kilometers van ons verwijderd zijn. Ter plaatse echter is er geen, wel tientallen werkplaatsen waar aan alle soorten wagens wordt gebrikoleerd. We vinden iemand die Engels spreekt en we worden vandaar doorverwezen naar een garage, in de onmiddellijke nabijheid, waarvan de eigenaar dan weer Duits kan spreken. Zo zie je maar hoe het soms kan gaan. Eric sleept me tot daar, oh schande, en men stelt vast dat er een héél grote hoeveelheid water in de diesel zit. Resultaat 140 liter er uit, dieselfilter en filter waterafscheiding vervangen, jerrycan met 20 liter van Eric erin en dan proberen te starten. Niets. Leidingen en nieuwe filters opnieuw ontwateren, injectors wat los draaien en terug vastzetten en dan….. EN DAN…. horen we het diep gebrom van de Landrover. Om dan weer af te slaan. Opnieuw sleutelen en dan eindelijk start de motor en blijft draaien. De patiënt en ikzelf kunnen weer ademen. Oef! Ongelukkig genoeg is de stand Toyota versus Landrover nu wel 1 - 0. Maar we zijn nog niet op onze eindbestemming! De tankbeurt ben ik kwijt, de overdreven rekening van 250€ ook. Bittere pil maar het is niet anders. Terug opnieuw voltanken bij gekende merkstations, de raad opvolgend van de garagehouder. De motor bromt weer als weleer. De man trakteert ons nog, wellicht met mijn geld, op een etentje van lagere kwaliteit. We rijden weer, ondertussen is het donker geworden en reeds 22h00. Een plaats zoekend om te overnachten, is iets moeilijker in het donker maar Eric vind er één, waar we beiden kunnen staan. Hij parkeer zich in het donker links van mij, ik enkele meters meer naar rechts. De volgende dag zal hij merken dat hij in een mesthoop is gereden, ik niet. Wraak kan soms zoet zijn! Dag 20 Totaal afgelegde kilometers : 4.760 km