Dogubeyazit, Turkey - Polarsteps

We hadden gehoopt op wat rust op onze nieuwe slaapplaats maar dat is hopeloos. Auto’s passeren ons, roepen dag, stoppen soms om vragen te stellen maar laten je eigenlijk nooit met rust. Ook vanmorgen begon het weer. Vandaag zoeken we dicht bij de Iraanse grens voor een laatste keer in Turkije te kamperen. We rijden pakweg 300 km, waarvan een groot deel langs de oevers van Van Gõlü, een megagroot meer. We passeren de steden Bitlis, Tatjana en Eriks.. De weg is uitstekend en er is zogoed als geen verkeer. De dubbele baanvakken ogen ronduit verlaten. En toch moet je steeds blijven opletten. Zoals die ene keer waar het bijna grondig misliep. Ik rij door oranje dat net vóór mij van groen verspringt. Doch een twintig meter verder staat weer een verkeerslicht, op rood nu. Links zie ik een politiewagen staan met flikkerend licht. Ik ga op mijn rem staan om niet, voor zijn neus, door het rood te rijden. Eric rijdt echter vlak achter mij. Denkt dat ik ga doorrijden en geeft nog gas. Alléén door zijn supersnelle reactie, uit te wijken naar het andere baanvak, kan hij vermijden de achterkant van de Landrover te raken. De klap zou héél hard zijn geweest. Hoe we dat dan hadden moeten uitleggen aan het thuisfront. Ik zou het niet weten. We ondergaan onderweg veelvuldige controles. Alles wordt dan naar één baan geleid, maximum 30 km/h tot aan de gewapende soldaten. Hun pantserauto’s zien er vervaarlijk en indrukwekkend uit. Men vraagt meestal van welk land we komen en wuiven ons dan door. Tegen de middag zetten we ons aan een stukje strand van het gigantisch meer Gõlü. Stoeltjes buiten en wat eten. We naderen de stad Dogubayazit, de grens met Iran is vlakbij. Op de toppen van de heuvels zien we telkens uitkijkposten. We zien hoog in de lucht de top van de berg Ararat (Agri Daga), opduiken, 5.137 meter hoog. De lucht is hemelsblauw en de monumentale berg torent hoog boven ons uit. Op de top ligt sneeuw. We kruipen met onze 4x4’s een berg op die er tegenover ligt. Het uitzicht nu is fénomenaal. We zien de zuidkant, die sneeuwvrij is én de noordkant met een dikke witte ijskraag. De top is een beetje afgeplat.Zó mooi ! Je kan het eigenlijk niet verwoorden. De warme wind die we nu voelen moet in schril contrast staan met de kilte van daarboven. We maakten er een omweg voor van 100 km maar ik wou hem absoluut zien. Onze verwachtingen werden méér dan ooit ingevuld. We staan in the middle of nowhere, omringt door bergen. Maar die éne, ‘what a view!!’ Morgen voormiddag zoeken we Iran binnen te rijden. Toch wel spannend! 🫰🫰🫰 Dag 26 Totaal afgelegde afstand : 6.188 km