Tehran, Iran - Polarsteps

Vannacht letterlijk onder 2 bruggen geslapen. We wilden vandaag toch wat vroeger kunnen vertrekken om het hels verkeer voor te zijn en dat lukt wel. De auto’s krijgen we kwijt in een benzinestation. Weliswaar tegen een redelijke vergoeding maar ze kunnen de ganse dag blijven staan. Reuze! We doen een moderne shopping mall aan en vreemd er is nagenoeg geen volk. Dat verandert een uurtje later. De straten lopen vol, voller, volst. Het verkeer druk, drukker, niet drukst maar ronduit waanzinnig. Je kan het zien aan de auto’s die bijna allemaal beschadigd rondrijden. Een kluwen van bussen, trucks, auto’s, voetgangers en bromfietsen. We wandelen naar de oude Grand Bazar van Teheran, de souks van de stad. Verdiepen hoog maar geordend naar koopwaar. Het is lekker koel binnen in tegenstelling met buiten waar de hitte intens wordt. Er is geen luchtverplaatsing en ons CO2 gehalte stijgt naar 1000% door het intens verkeer. In de Bazar ontmoeten wij een goed Engels sprekende verkoper van tapijten waar we enorm veel praktische zaken van opsteken. We lossen met de hulp van enkele Iraniërs ons probleem op met het internet. Ze zijn ontzettend hulpvaardig. Een uurtje later komen we de verkoper van tapijten terug tegen. Hij helpt ons aan de app voor een soort Uber ( Snapp) te gebruiken in gans Iran. Ik wissel bij hem 50€ om tegen een goede(?)koers. Krijg 14.500.000 Rial in de plaats wat mij plots miljonair maakt. Het leven kost hier voor ons echt niets. We moeten moeite doen om het op te krijgen. Eric koopt zich een lederen ceintuur voor 2€. Eten doen we incl.drank voor amper 4€ voor ons beiden. Zo zie je maar. Echter voor de Iraniërs is het hard. COVID heeft het toerisme lamgelegd en de oorlog in Oekraïne heeft, door de stijgende energieprijzen, ook hier nefaste gevolgen.. Mensen verliezen hun job of moeten iets anders zoeken. Echt tevreden zijn ze niet. Het wordt 16h00, we halen de wagens op en rijden de stad uit naar de shrine van Khomeini. Er is daar blijkbaar een héél grote parking waar we kunnen overnachten. We hebben ergens onderweg 2 pakjes chips gekregen. Eric geeft ze aan een man en een vrouw die, over ons met hun kindje op de grond aan het eten zijn. Even later komt de man ons 2 ijsjes brengen, muntblaadjes en gember. Hoe fijn is dat. Eric voelt zich in Iran niet op zijn gemak maar ik hoop dat dat misschien nog gaat veranderen. Ons was gezegd dat we de Milad Tower konden bezoeken tot 23h00. Dat klopt wel maar naar de top kan slechts tot 19h00, pech dus. Maar we kunnen wel de eerste 3 verdiepen doen waar drank- en winkelgelegenheid is. Een half uur later worden we al buiten gestuurd. Alles sluit. Bij de lift ontmoeten we een Iraans koppel met hun zoontje. Ze spreken zeer goed Engels en spontaan ontstaat er een gesprek. De man is ingenieur en nodigt ons uit voor een koffie in het oud gedeelte van de stad. Zijn vrouw verjaart vandaag, dus willen we niet weigeren. Ongelukkig genoeg blijken de coffeeshops uitzonderlijk gesloten. Het koppel is zo lief twee uur rond te rijden op zoek naar thee of koffie. De man verontschuldigd zich herhaaldelijk. Geen koffie of thee, dus brengt hij ons ook nog helemaal naar onze auto’s, een rit van 1 uur. Zó gastvrij zijn sommige mensen en we trakteren hen op onze thee buiten op stoeltjes achter Eric’s Toyota. Eric laat zijn 5***** high lux zien. De echtgenote is helemaal onder de indruk van de keuken, watervoorziening, electriciteit en van de wc. Het feit dat er brood kon worden gebakken en alle ingrediënten aanwezig waren was voor haar heel verwonderlijk. Het tovert een brede glimlach op haar gelaat. Onze waston op het dak, die al schuddend bij het rijden onze was doet brengt grote hilariteit. Hun slim zoontje klimt spontaan in beide auto’s voor foto’s. We zijn ontzettend blij met hun gezelschap en voor haar wordt het een uitzonderlijke en speciale verjaardag. Om 02h30 nemen we afscheid. Om 03h00 licht uit. Tot morgen. From the bottom of our heart HAPPY BIRTHDAY 🌺🌺🌺🎂🍧🍾 Dag 30 Totaal afgelegde kilometers : 7.212 km