مجتمع خدمات رفاهی سرای کویر, Iran - Polarsteps

In Kachan bezoeken we een archeologische site waarvan de eerste menselijke sporen van bewoning teruggaan tot 8000 jaar geleden. . Een vrouwelijke gids informeert ons en brengt ons in contact met een hoogbejaarde gewezen student van de ontdekker van de plaats. Ik heb met hem een gesprek in het Frans, Eric dan weer met de baas van de opgravingen die nog volop bezig zijn. De site ziet er uit als een heuvel waarin ruimtes werden gevonden met artefacten van vroegere bewoning, skeletten in overgrote vazen, sieraden….. over een periode van 7 culturele periodes. Via super smalle straatjes rijden we naar een zeer oude omwalling met binnenin aangelegde grasperken en bomen. Héél vredig en mooi. Tijd om Kachan te verlaten en op weg naar Na’in, een tussenstop naar Yazd. Maar er duikt een probleem op waar we reeds eerder mee werden geconfronteerd. Diesel! Er rijden in Iran geen wagens rond op diesel met uitzondering van de grote trucks. Die tanken dan weer met een kaart waar wij niet aan kunnen geraken. Cash wordt door de pomphouders niet aanvaard. Zie je ons probleem al ? We moeten dan een trucker vinden die bereid is, voor ons, zijn kaart te gebruiken. Soms lukt dat, soms niet. Mijn tankinhoud is veel groter dan die van Eric, dus….. moet hij meer gaan tanken dan ik. Op de autoweg naar Na’in zitten we strop. Het tanken wil niet lukken. De 40 L diesel in Eric’s jerrycans wil hij als ultieme reserve bewaren. Een vrachtwagenchauffeur helpt Eric uit de nood met 20 liter, een andere geeft hem 10 cadeau, dan toch nog 10 liter uit de jerrycan en hij kan weer tot de volgende pomp. Nu begint mijn meter ook te zakken. Nu moet ik stilaan tanken. Weer een hoop gedoe. Toch een pompstation waar een vrachtwagen staat. Zijn tank gevuld en een deel in mijn tank. De pomphouder wil ons bedonderen en rekent meer dan het dubbel aan. Niet dus! Na wat gediscussieer en Eric’s tussenkomst wordt de helft van het bedrag teruggegeven. Ze zijn niet áltijd eerlijk. Spijtig! We rijden Na’in binnen, een stadje van 2000 jaar oud aan de rand van de Great Desert van Iran. In het centrum staan nog de overblijfsels van een oud kasteel. Het loopt tegen de avond. Het is donderdag en een voorloper van hun zondag. Alles is gesloten tot zelfs de restaurantjes. We hebben honger en vragen rond waar we kunnen eten. Een man begint met zijn auto rond te rijden om nog iets te vinden maar komt met lege handen terug. Hij vindt het zó erg dat hij ons uitnodigt om bij hem thuis te komen eten. Neen wordt niet aanvaard. Dus gaan we in op zijn uitnodiging. Bij het binnenkomen zegt Eric dag aan de vrouw des huizes en steekt zijn hand uit. Maar dat kan blijkbaar niet. De man en zijn echtgenote serveren ons fruit, ei met tomaat en typische Iraanse lekkernijen. De broer van de man is er ook en zit net zoals Eric in de metaalsector. De sancties tegen Iran wegen blijkbaar zwaar door naar de bedrijven die in hun exploitatie sterk beperkt worden. Het wordt laat en tot onze verwondering wordt er opnieuw gekookt voor ons. Waar we dit nog gaan steken, daar hebben we geen idee van. Eric blijft nog hangen tot 01h30 maar ik pas en kruip tussen mijn lakens. Dag 37 Totaal afgelegde afstand : 8.899 km