چشمه شاه بهرامی, Iran - Polarsteps

Shiraz. Om 07h00 staan we op..We willen een moskee bezoeken waarvan de rijzende zon om 08h00 de loodglasramen op een bijzondere wijze doet opkleuren. We zijn er op tijd, maar mogen nog niet binnen. De bewaker belt iemand en geeft de gsm door. We moeten een uur wachten tot iemand ons komt begeleiden. Er wordt geen reden opgegeven. We zien iedereen binnengaan maar wij, buitenlanders, moeten wachten. We vinden dat absoluut niet leuk omdat we het moment van de zon gaan missen. Tegen 08h30 gaan we toch terug. Eric kan er niet mee lachen en wil niet meer naar binnen. Hij voelt zich als buitenlander achteruit gezet. Ik ga wel, want ik wil het wel zien. In de moskee ontzettend veel bling bling maar geen gekleurde ramen. Ik vraag het na en het blijkt een andere moskee te zijn nl. de Nasir al Molkmoskee te zijn, ook gekend als Pink Mosque. Bij het terug aandoen van mijn sandalen, die moet je uitdoen, wordt ik aangesproken door een witte tulband, het blijkt de man aan de telefoon te zijn. Er lopen geen toeristen rond, ik ben de enige dus hij heeft me vlug gevonden. De man wil gidsen, maar nu heb ik hiervoor geen goesting. Het is ondertussen bijna 09h00 en de moskee ligt eigenlijk op 600 m van ons. We lopen het eind vlug af. Eric verkiest buiten te blijven wachten terwijl ik binnen ga. Het binnenplein buiten de moskee is ronduit mooi. Ik merk de gekleurde ramen aan de buitenkant. De moskee langs buiten is écht mooi en de zon strooit een caleidoscoop van kleuren naar binnen waarbij het interieur en iedereen die er rond loopt in bonte kleuren zet. Prachtig en héél speciaal. We hebben het gevoel Shiraz te hebben bezocht. We halen de auto’s op en rijden de stad uit, het drukke verkeer achter ons latend. Echter niet voordat we op zoek gaan naar de beste saffraan. De winkel is er niet meer maar opnieuw zijn er de Iraniërs die ons aan de juiste man brengen. Thuis bij hem koopt Eric 3 gram van de Sargol saffraan, het rode goud, dat nauwkeurig wordt afgewogen op een electronisch weegschaaltje. Buiten rijden we naar een bank om geld te wisselen. Maar men wil niet. Op straat dan maar. Goede koers, dubbel controleren en we zijn weer ‘miljonairs’. Op onze weg verder naar het zuiden ligt links van de baan een 600 km2 roze zoutmeer, Pink Lake. Op internet wel héél roze, maar bij ons wat minder. Het zoutmeer rijden we op aan de rand. Ik wil er niet echt verder oprijden om corrosie aan de auto te voorkomen. Broederlijk zetten we de wagens naast elkaar, spannen wasdraad en beginnen aan onze was. De mijne schudt al twee dagen in de ton op het dak. Tijd om alles te laten drogen in de warme wind. Verder dan langs de openlucht slachterijen van geiten en waar we het vlees in de zon zien hangen. Geen aangenaam gezicht. Tijd om een plaatsje te zoeken voor de nacht. Tussen de velden en een omheining van hoge prikkeldraad parkeren we de auto’s. Gelukkig geen wachttorens en hopelijk geen politie vannacht. Dag 41 Totaal afgelegde afstand : 9.730 km