Ibri, Oman - Polarsteps

Oman, here we come! We verlaten de Verenigde Arabische Emiraten in Al Dhara. Alles wordt afgestempeld en we kunnen naar de grensovergang van Oman. Daar wordt ons de autoverzekering gevraagd die we niet hebben. We proberen de Belgische maar dat lukt niet. Geen probleem, wat verder is een kantoorgebouw hiervoor. Onze visa worden geregeld en na 3 uur hebben we beide grensposten gepasseerd. Onze eerste weg in Oman is ronduit prachtig. Het is een kronkelende kustweg tussen hoge rotsen aan de ene kant en strand en een supermooie turquoise zee aan de andere kant. Op het strand zien we niemand, niet moeilijk met een temperatuur van 40 graden. Volledig verlaten. Het lijkt dat alles uitgestorven is. De weg is echter prachtig, overal krakend proper. Oman steekt geografisch wat raar in mekaar. Je hebt noord Oman en zuid Oman, beide delen van elkaar gescheiden door … de Verenigde Arabische Emiraten. Praktisch betekent dit dat je telkens grenzen moet oversteken. We rijden naar Bukha, eerste dorp waar we op zoek gaan naar een Simkaart. De winkel blijkt gesloten, dus zijn we afgesloten van internet en telefoon. Verder noordwaarts tot Harf Ghabi, het hoogste punt. Langs Khasab rijden van de kust weg richting As Sayh en Jebel al Harim, een kronkelende, gravelweg die ons in een magisch berglandschap brengt. De hellingen zijn soms zó steil dat we in low gear moeten schakelen om boven te geraken. In de valleien zijn het oases van groen, palmbomen en berggeitjes. We willen nog hoger gaan, nemen twee lokalen mee om ons te gidsen maar de weg loopt dood. We zetten hen terug af en parkeren de auto’s tegen de bergflank. Zetten onze stoeltjes letterlijk op de rotswand en genieten van het immens uitzicht. Echter niet nadat we de enorme hoop was gedaan hebben die we tussen de wagens ophangen aan een noodzakelijk verlengde wasdraad. Een wasstraat is er niets tegen. Het is stil, enkel de geitjes hebben we als buren. Dag 52 Totaal afgelegde afstand : 11.165 km