Maan, Jordan - Polarsteps

In de voormiddag gaan we met de bus en een klein gezelschap naar rotsgraveringen en graven ( tombes) zien die uitgehakt zijn in de zandstenen rotsen. Voor de rest wat versnaperingen en drank, daar mag je niet komen en neen een drone mag ook niet. Na de uitstap hebben we nog enkele uren en we besluiten terug naar The Vieuwpont te rijden maar nu op klaarlichte dag. We weten dat de punt héél hoog ligt maar ook onnoemlijk steil. Zó steil zelfs dat de wagen voor mij zigzaggend over de weg gaat om de helling te kunnen halen. Met het jong koppel ervan hebben we een aangenaam gesprek, beiden zijn half Saoudi, hij half Canadees en zij half Nieuw Zeeland. Ook voor onze zwaar beladen 4x4’s is het zwoegen om boven te raken. Eens boven stellen we vast dat alles gesloten is. Je weet wel tussen 12h00 en 16h00. Niet aan gedacht. Dan maar terug naar beneden voor ons tweede deel van onze tour. Dit is het hoogtepunt van Al Ula namelijk Hegra. Een enorme brok zandsteen, verdiepingen hoog, met een uitgewerkte gevel met opening en ooit gebruikt als tombe. Het geheel is prachtig gelegen en adembenemend mooi. Buiten een grote, enorm luidruchtige, groep Indonesiërs ontmoeten we ook een Spaans koppel met hun mooie dochter waar we een heel aangenaam gesprek mee hebben. Toffe mensen! Na de tour willen Eric en ik eigenlijk opnieuw naar de fascinerende The Vieuwpoint om ons terug onder te dompelen in de feeërieke sfeer en om daar iets te eten en te drinken. Het is ondertussen al donker en we rijden opnieuw de steile, bochtenrijke helling op. De auto’s zwoegen naar boven en dan….. en dan…… midden in een helse haarspeldbocht gebeurt het, het ondenkbare, totaal onverwachte, op de meest hallucinante plaats van de wereld, in het pikdonkere, met twee wagens ontzettend schuin naar boven, dan….. dan …..valt Eric….. zonder diesel. Je kan het niet hachelijker bedenken. Eric staat als eerste, midden in de haarspeldbocht en ik er vlak achter. De versnellingen kraken, de handrem kreunt. Daar staan we dan, vooruit kan niet en naar beneden is geen optie. Vlug de jerrycan van het dak halen. Dan komt Eric met een trechter af. Iemand moet die vasthouden zodat hij kan gieten. Daarvoor moet mijn voet van de rem, de handrem op zijn maximum, de versnelling in achteruit. Alles kreunt…en achter de Landrover…. een schijnbaar oneindig zwart gat en dan nog moeten uitstappen….. Eric’s Toyata wil echter niet direct starten dus moet hij de diesel in de leidingen pompen. En dat duurt allemaal, dat duurt….. dan start uiteindelijk de auto. Griezelig om op zo’n steile helling te vertrekken van nul met achter je een afgrond om U tegen te zeggen. Dankzij de veldversnellingen geraken we terug weg om uiteindelijk boven te geraken. Wat een plek om zonder diesel te vallen!!!! Hier gaan we nog lang aan denken. Ondanks het feit dat we niet gereserveerd hebben, krijgen we de beste tafel van de uitbating. We zitten er, onbegrijpelijk, zo goed als alleen. Het eten is duur maar best verzorgd en lekker. We blijven tot bijna sluitingstijd om 22h00 en leggen ons te slapen een 200 m van het complex. Wat een memorabele avond!!!! Dag 72 Totaal afgelegde afstand : 18.040 km