El-Wahat El-Khargah, Egypt - Polarsteps

We willen het op onze woestijnroute rustig houden en hebben de intentie ‘s nachts afgezonderd te kamperen. Maar onze dag verloopt helemaal anders en behoorlijk frustrerend. We beseffen dat de talrijke controleposten onze vooruitgang door Egypte telkens doorgeven. We worden blijkbaar nauwlettend in het oog gehouden Onze paspoorten worden telkens gefotografeerd en doorgezonden naar een hoofdkwartier ergens. En dan gebeurt het. Aan een politiepost moeten we aan de kant. Beiden worden we serieus ondervraagd. Vanwaar komen we, naar waar gaan we, langs welke weg, waarom, hoe heten we….. enz. We mogen plots niet meer alleen verder rijden. De strop wordt dichter getrokken. Een politiewagen met twee man voorin en 4 man, allen gewapend met pistolen en kalasjnikov-geweren, in de open achterbak, willen dat we hen volgen naar de volgende post die gelukkig op onze weg ligt. Dit is escort 1. Niemand verschaft uitleg, we moeten volgen. ‘Voor onze veiligheid’, zegt men. Ze zijn vriendelijk, excuseren zich meermaals maar het moet volgens hen. Volgende controlepost wordt escort 1 afgelost door escort 2. Escort 3 wordt blijkbaar intenser. We zitten nu op de door ons gewilde woestijnroute maar krijgen nu een politiewagen vóór ons en één achter ons. De bezetting van de wagens blijft meestal hetzelfde. Als we stoppen om te plassen, stoppen zij ook en staat iedereen te kijken wat je aan het doen bent. Escort 3 wordt 4 dan 5 en we krijgen het stilaan op onze heupen. Het feit dat ze allen gewapend zijn geeft absoluut geen aangenaam gevoel. Dit is absoluut niet leuk meer. Dus midden in de colonne stoppen we onze wagens langs de kant en uiten sterk ons ongenoegen. Het is eigenlijk praten tegen de wind want ondanks de sterren op hun schouders zijn ze niet taalvaardig en moeten ze voor raad telkens iemand bellen met nóg meer sterren. Het lijkt een eindeloos gsm verkeer en steeds enorm veel politie, soms wel 13 å 15 man die met ons bezig zijn. Men blijft beleefd maar we kunnen geen kant uit, men laat ons geen vrijheid meer. Escort 5 wordt escort 6. Ondertussen hebben wij van de ganse dag nog niets kunnen eten, niet kunnen rusten of even stoppen om te genieten van de prachtige omgeving. We worden opgejaagd alsof we criminelen zijn. Escort 6 wordt escort 7, om moedeloos van te worden en ons ongenoegen stijgt met elke geforceerde kilometer. Escort 8 begint 45 km/ h te rijden. Op dat tempo zitten we dubbel zo lang te rijden, We hebben op dat moment al bijna 400 km aan één stuk gereden. Eric volgt de eerste wagen, ik volg Eric en achter mij politiewagen 2. Ik wordt de situatie dermate zó beu, dat ik op een gegeven moment Eric voorbij steek, de eerste politiewagen voorbijsteek en de snelheid verhoog naar 80 km/h . Escort 8 blijft eerst wat achter, wellicht even hun overste gebeld, en komt dan met blauw zwaailicht en sirene mij terughalen . Ze hebben de boodschap blijkbaar wel begrepen want vanaf dan is de snelheid 80km/h . Ondertussen is het al lang donker geworden en worden we verplicht te stoppen aan het het politiekantoor van Al Kharga, een woestijnstadje in de westelijke woestijn. Een hogergeplaatste kan een heel klein beetje Engels en geeft wat uitleg. Ze zijn bezorgd voor onze veiligheid en er mag ons niets gebeuren. Het gesprek gaat moeizaam en men haalt er iemand uit het toerisme bij die goed Engels kan. We moeten een document tekenen waarin we afzien van verdere politiebegeleiding wat we met plezier inwilligen. De man beloofd ons, op ons verzoek, naar een veilige plek te brengen in de Sahara, wat hij ook doet. Echter escort 9 volgt , tegen alle afspraken in, ons tot de bewuste plek. Deze is adembenemend mooi en desolaat, zoals we het wilden. De duinen zijn onze buren. We nemen dankbaar afscheid van de toerisme man en het escort rijdt met hem mee. Eindelijk terug alleen. Ik stel vast dat ondanks het ondertekend dokument de politie zich niet aan hun woord houdt.. Ik laat Eric weten niet te willen blijven staan op de plek waar we werden afgezet. Twee politiewagens vol met soldaten zijn nu op de hoogte van onze locatie en dat wil ik niet. In het donker rijden we dieper de woestijn in. Later op avond hoort Eric gebrom van motoren en gaat stilletjes kijken. Op onze eerdere locatie staan 3 politiewagens waarvan er één is vastgereden in het zand. Ze zijn ons weer aan het zoeken maar we zijn weg. 😁😁😁 Dag 100 Totaal afgelegde afstand : 21.763 km