Bui, Ethiopia - Polarsteps

Er zijn diverse controles langs de weg. Gewapend met kalasjnikov’s komen ze telkens met een drietal rond de wagens staan. Best indrukwekkend. Door het wachten tot het onze beurt is verliezen we behoorlijk wat tijd. Malcom, onze gids besluit een andere weg te nemen, dus niet langer de hoofdweg. Geen controles meer maar wel iets anders. Putjes, Putten, PUTTEN!!! Soms is de asfalt een stuk verdwenen en worden we getrakteerd op de zó verafschuwde ribbels. De wagens kraken opnieuw in hun voegen en duiken kreunend van put naar put. Alles wat vast zit komt los. Moeren draaien van hun bouten en ons interieur wordt een slagveld. Kasten vliegen open en de inhoud gaat de vloer op. Niet normaal! Eric had zijn watertank hersteld, maar de reparatie houdt niet. Het water lekt er telkens uit. De scheur zit in de naad en is dus niet te lijmen. De scheur moet gelast worden. De tank is van roestvrij staal en dat moet op een speciale manier gebeuren Om goed werk te leveren moet ze er onderuit, maar dat is voor morgen. De ganse dag ondergaan we de marteling van de weg. Tegen 15h00 krijgen we honger en de gids brengt ons naar een hotel. Eric en ik bestellen een heerlijke kip met curry en elk 3 broodjes. Het gaat erin als koek. We eten zóveel dat we ‘s avonds geen honger meer hebben. Enkele ijskoude biertjes gaan er nog wel in. Een uurtje voor het donker wordt komen we aan net boven Arba Minch. Bezoek ervan zal gebeuren op onze terugweg. Opnieuw een pensionnetje voor de gids, voor ons de parking. Super, was het niet voor de herentoilet, op zijn Frans, zonder deur. Daar zit je dan op je hukken terwijl iedereen passeert. Leuk hoor! En waren we zwart dan zou dat in de onverlichte ruimte in het donker niet opvallen maar als blanke!!!! Dag 157 Totaal afgelegde afstand: 28.657 km