Afar Zone 1, Ethiopia - Polarsteps

De wekker loopt af om 06h00. We willen de hitte wat voor zijn en maken ons klaar voor vertrek in het donker. De zon komt stilaan op en het verdorde landschap krijgt weer kleur. De piste tot de bestemming kost ons uren. Het zoutmeer is mooi en de zwavelbronnen ogen magisch door de intense kleuren. De kurkdroge zoutkorst, waarop we lopen is sterk gekarteld en vlijmscherp. Geen sandalen hier, maar stevig schoeisel. Zwaveldamp borrelt uit de kokende waterbronnen. We zetten mondmaskers op om geen giftige dampen in te ademen. We zien vierkante pakjes zout, klaarstaan voor transport. Men ziet niemand maar toch zijn er mensen in deze onherbergzame streek. Na ons bezoek rijden we, op aanwijzing van onze lusteloze gewapende gids…… herhaaldelijk verkeerd. Ook dat nog op deze onmogelijke weg. De terugweg zou anders zijn maar blijkt dezelfde nachtmerrie. Na wat zoeken en een hoop frustratie geraken we weer op het juiste pad. De gids wordt afgezet en vraagt plots het dubbel van wat afgesproken is. We laten onze gids het met hem uitvechten. Er is al een tijdje wat mis met het rechter voorwiel van de Defender dat een abnormaal geluid maakt. We laten ernaar kijken maar het geraakt niet hersteld. Er is wat stuk en het onderdeel heb ik niet. Wellicht in de hoofdstad maar ik moet er wel geraken. Tegen de avond zetten we ons langs de weg. Het is berekoud omwille van de hoogte. Salem in de Landrover, onze gids….neem ik mee in mijn tent uit compassie. En Eric? ….. in zijn 5 sterren bedje! Klopt toch niet hé! Een hele klas met kinderen komt bij ons staan, glibberend, deugniet ogend en nieuwsgierig. Een oude vrouw vraagt ons of we iets hebben voor haar ogen. Hebben we niet. Morgen richting Lalibela, naar de verzonken kerken. Dag 161 Totaal afgelegde kilometers: 29.777 km