Kigali, Rwanda - Polarsteps

Van hoofdstad Kigali naar Kigali. Neen, geen april mop. We vertrekken héél vroeg voor deze grote rit die we graag op één dag willen klaren. Het is een mega rit maar die ons door een ongelooflijk prachtig, heuvelachtig landschap brengt. Vooreerst rijden we naar het Kivu meer, de natuurlijke grens tussen Congo en Rwanda. Via Kibuye volgen we de grillige Rwanda kant met zijn talrijke landtongen. De heuvels rondom ons zijn groen en overal zie je akkers, hoe steil de hellingen ook mogen zijn. We rijden in de gietende regen door het Kibira nationaal park. Hier is een regenwoud en de vegetatie is overweldigend. Een aapje met witte bakbaarden komt ons even groeten. Het regenwoud is adembenemend mooi en de weg slingert zich erdoor. Er staan overal flitspalen want je mag maximum 40 km/h rijden. En, ja hoor, Eric wordt geflitst. Eigenaardig genoeg zien we vele gewapende soldaten die in hun pakken helemaal opgaan in het groen. Om terug te rijden naar Kigali nemen we een weg aangegeven door de GPS. Het blijkt een aardeweg te zijn in die staat dat men denkt dat hij gebombardeerd is. De wagens kraken en piepen in al hun voegen en ik begin me ongerust te maken over al de mankementen die mijn oude Landrover nog steeds heeft ondanks alle bush garages. Ze worden er echt niet beter op. Ook Eric’s Toyota zijn ophanging begint te piepen. Zijn ‘herstelde’ watertank is opnieuw lek en mijn lekkende dieseltanks zijn nog erger geworden. Mijn ophanging is voorlopig redelijk maar niet hersteld. De wagen wiegt méér in de bochten dan anders en je dient er mee te kunnen omgaan of je ligt in de gracht. We vorderen slechts heel langzaam door de slechte staat van de weg en ondertussen is het al donker geworden. Traag rijden we door de onverlichte bergdorpjes en tussen de vele mensen die langs de weg lopen. Zwart op zwart zie je natuurlijk moeilijk. De avonden en nachten van Afrika zijn dan ook zó donker dat je amper voor je iets ziet. Opletten dus! Na een schijnbaar eindeloze rit en dichter bij Kigali komen we terug op asfalt. Joepie denk je dan, maar het is een maat van niks. De weg kronkelt onwaarschijnlijk, je mag slechts 60km/h rijden, vrachtwagens rijden bijna stapvoets en je hebt geen zicht op aankomend verkeer. Met voorbijsteken win je niets , want de file is té lang dus berust je erin voor je eigen veiligheid. Om 21h40 komen we, na 440 km, eindelijk terug aan in Kigali. Dag 202 Totaal afgelegde afstand: 37.807 km