Mkulima Milling Machine, Tanzania - Polarsteps

We willen naar de voet van de Kilimanjaro, naar Arusha. Door het park van Serengeti is het de kortste weg, maar voor ons beiden én de wagens wordt er bijna 500 US Dollar aangerekend. Her zijn onze, in het buitenland geregistreerde wagens, die het prijskaartje extreem de hoogte injagen. Te gek! Enige tijd terug heeft de grote baas van het WWF besloten dat de parken in heel Afrika méér geld moeten ontvangen.. Residenten met hun auto’s betalen aanzienlijk minder maar wij dus een pak meer. We besluiten rond te rijden wat toch een serieuze omweg is maar we zien dan wel wat meer van Tanzania. De snelheidscontroles volgen elkaar op. Ik schuif mooi achter zo’n verlengde toeristen Toyota Landcruiser. De man rijdt sneller dan toegelaten, dus ga ik ervan uit dat hij wel weet waar de politie staat. Niet dus!!! Ik zie een, in witte uniform, agent zijn arm naar boven gaan, teken doend aan de Toyota dat hij moet stoppen. De arm blijft omhoog hangen en de man kijkt naar mij. Stop ik of stop ik niet? ….. Niet dus, ik rij door. In de spiegel zie ik hem me verbouwereerd nakijken. We informeren ons in de straat naar de Ngorogoro krater, een grote uitgedoofde vulkaankrater die een grote verscheidenheid aan dieren bevat, zelfs neushoorns. De toegangsprijs loopt boven de 200 US Dollar per kop en dat vinden we teveel. We zijn tot op heden toch al verwend met de dieren die we gezien hebben. We slaan de krater over. Jonathan en ik hebben hem vroeger vanuit een hoger gelegen lodge gezien voor de prijs van koffie en chocolade melk. Ook toen was de prijs voor ons buiten proportie. Tegen de avond zoeken we ons weer een slaapplaatsje een stuk van de weg, Vijf minuten later staat de politie bij ons. Het gesprek verloopt vriendelijk maar we moeten weg omdat het niet veilig zou zijn. Er wordt door hen naar de overste gebeld maar men wil geen risico met ons nemen. Dus we moeten weg. Enkele honderden meters terug parkeren we ons opnieuw. Tien minuten later, opnieuw politie, maar andere nu. We moeten ons verplaatsen, niet veilig. De agent wil ons wel voorrijden naar een veiligere plek. Een kleine kilometer verder toont hij ons een grote vlakte waar we, met een gerust hart, mogen overnachten. Toch wel héél vriendelijk van hen. Toch? Dag 209 Totaal afgelegde afstand: 38.975 km