Chinsali, Zambia - Polarsteps

Er zijn wat watervallen en daar willen we wel even naar kijken. Ze liggen een behoorlijk stuk van de hoofdweg. Het regent met pozen en dat maakt de weg glibberig. De potholes vertroetelen ons weer en het is een constant laveren over het pad om onze vering enigszins te sparen. Soms verdwijnen onze auto’s volledig in het 2 à 3 meter hoge gras dat het pad overwoekerd. Enkele jonge gasten vragen wat we gaan doen. Als we zeggen dat we naar de watervallen gaan, vragen ze of ze mee mogen. Ze zijn met zes en uiterst vriendelijk. Èén spreekt Engels en vertaalt voor het groepje. Het zijn gewoon toffe kerels. De wandeling naar de watervallen is een eerste groot stuk naar de voet van de bergen. We we zijn zo ver mogelijk met de auto gereden, de rest zullen we zelf moeten doen. Er moeten stromende riviertjes worden overgestoken . De groep zet zich al lachend aan het werk om ons telkens droog naar de overkant te krijgen. Ze sleuren grote keien in het water waar we kunnen opstappen. Niet altijd eenvoudig want de keien komen uit de riviertjes dus …. héél glad. Het lukt onszelf droog te houden. Na het vlak stuk komt een serieuze klim naar boven. Wellicht om mij ouderdom zijn ze enorm beschermend voor mij. Steeds plaatst er zo wel iemand tussen mij en de afgrond. De klim brengt ons naar de eerste mooie waterval, dan naar de tweede en de derde. Terug naar beneden verloopt sneller, terug de riviertjes over naar het vlakke stuk. Maar het is regenseizoen en, terwijl we naar de auto’s wandelen breekt de hemel open. We zouden door en door nat zijn als we niet hadden kunnen schuilen in een open strooien hut die dienst doet als keuken. We wachten tot de hemel sluizen zich sluiten en keren dan verder naar onze wagens. Eric heeft wat oude broeken mee van België die hij gul uitdeelt. De jongens zijn nog méér tevreden wanneer we hen verdiend een centje geven. Het wordt nu donker en er komt een man naar ons die een verhaal vertelt van de put van zijn vader. Die heeft een vuistdikke steen gevonden, anders dan anderen, maar weet niet wat het is. Erts, ruwe diamant, koper…. ? Zijn zoon heeft kleine steentjes verzameld die rond de grote lagen. Of hij ze eens mocht laten zien morgenvroeg? We spreken af omstreeks 08h00. Eric maakt pekesstoemp en serveert een aangepast biologisch wijntje. Beter kan even niet. Dan klopt er iemand op zijn deur. . Een kop wordt binnen gestoken en we delen ons avondeten met de man. Hij krijgt van Eric nog een slokje whiskey, dat de man overduidelijk niet gewoon is. Vermoeid van de klim kruip ik er wat vroeger in. Het is een mooie dag geweest. Dag 217 Totaal afgelegde afstand: 41.347 km