Opuwo, Namibia - Polarsteps

We hebben met onze gids afgesproken om 08h00 aan het warenhuis in het centrum van de stad Opuwo en hij is stipt op tijd. Hij zal ons naar de Himba Village brengen en ons daar introduceren. Voor de dorpelingen kopen we 2 zakken maïsmeel, 2 flessen bakolie, snuiftabak en nog wat levensmiddelen. Na een half uurtje rijden leert de gids ons hoe we de Himba’s moeten begroeten en dat gaat als volgt: Goedendag = moro Hoe gaat het met u : periwi Hierop antwoorden ze : perinoa = goed De gids loopt eerst zonder ons het dorpje binnen, dat bestaat uit een tiental strohutten, om toelating te vragen. Dat wordt gegeven. We wandelen naar de eerste hutten. We zien enkel vrouwen, jonge meisjes en kleine kinderen. In kleine groepjes zitten ze voor hun huisjes. Mannen zijn er niet, Himba people zijn nomaden die vee hoeden. Dat vee moet eten en drinken dus gaan de mannen, in de dag, zoeken waar dat kan. De vrouwen wrijven hun haar in met roestbruin boter vet, maken er strengen van die eindigen in zwarte ‘flochen’. Iedereen loopt halfnaakt, hun lenden bedekt met korte rokjes van koehuid. De kleine kinderen hebben 2 vlechten die voor hun gezichtje hangen. Als ze lang genoeg zijn worden de twee strengen boven op hun hoofd gedragen. De Himba’s hebben hun eigen, oude tradities en die worden gehandhaafd zelfs in de moderne omgeving. Ze lopen door de stad zoals ze in hun dorp lopen. Iedereen is uiterst vriendelijk en toegankelijk. Zowel Eric als ik worden gevraagd hen als tweede vrouw te nemen. We moeten daar toch eens over nadenken.😂 De gids legt ons hun gebruiken en gewoontes uit. Een man mag 5 vrouwen hebben, de eerste wordt opgelegd door de ouders, de volgenden mag hij zelf kiezen. Mooi toch?😂 Bij het afscheid nemen geven we hen de gekochte levensmiddelen die in dank worden aanvaard. Het was een mooie ervaring die we niet snel zullen vergeten. De gids wordt terug afgezet in Opuwo maar niet zonder het door mij gevraagde. Op de reis met Jonathan door Afrika, zijn ook wij een stam gaan bezoeken. Onze gids was een sympathieke vrouw die voor ons tolkte bij de Himba’s. Ze noemde Queen Elisabeth en was plaatselijk door iedereen gekend. Onze gids van vandaag kent ze en brengt me bij haar. Ze is nu dertien jaar ouder en minder goed te been. Aan de rand van de straat verkoopt ze sieraden net als destijds. Ze herkent me niet meer, wat te begrijpen is na zoveel jaren maar ik herken haar nog wel. Zo wonderbaarlijk dat we elkaar nog eens ontmoeten aan de andere kant van de wereld. Mooi niet? De slechte wegen hebben aan de ophanging van de Landrover geen deugd gedaan. We rijden even langs een garagist die het probleem verhelpt met mijn wisselstukken. Kostprijs 10 €. Nog even lunchen op dezelfde plaats waar Eric gisterenavond zebra heeft gegeten. Nu besteld hij een rumsteack maar het is een taaie. Daarna rijden we terug richting Sesfontein over de destijds beruchte Joubert Pass, waar menige auto niet naar boven geraakte. Nu is er daar een stuk asfalt gelegd waardoor het een pak gemakkelijker is. Twaalf kilometer van Sesfontein nemen we de afslag die ons naar Twijfelfontein moet brengen. Te ver voor vandaag dus verlaten we de gravel road en parkeren we ons in de natuur. Het is verdovend stil, de temperatuur koelt stilaan af van zijn 39 graden. Er is geen lichtvervuiling dus krijgen we een bangelijke sterrenhemel. Dag 240 Totaal afgelegde afstand: 46.103 km