El Bolsón, Argentina - Polarsteps

Hoofdstuk ‘el Bolson’ slaan we helaas dicht. Hoe ontzettend mooi, fijn en relaxed dit plaatsje aanvoelde en met name het hostel aanvoelde, er is een tijd van komen en van gaan. Nadat ik de dag na de beklimming van de ‘cerro Lindo’ met toch wel wat spierpijn op stond, heb ik na het uitzwaaien van mijn reismaatje Maaike mezelf nuttig willen maken met wat regelzaken op de tablet. Echter viel al gauw de stroom een poosje uit (wat hier in Argentinië vrij normaal is) en werd het vervolgens verplicht chillen in de tuin tussendoor. Ook niet verkeerd.😁… In de avond de benen toch maar weer eens testen en gewandeld naar het El Bolson centrum waar ik een ‘ipa cerveza’ drink en een ‘arrepa’ eet met Jean Baptiste, oftewel de Fransman. Later schuift onze Duitse Susi ook nog aan. Heerlijk die ‘arrepa’s’ trouwens in verschillende smaken! Ze komen schijnbaar wel oorspronkelijk uit Columbia heb ik me laten vertellen. 🤓 De volgende dag besluit ik om nog een laatste mooie hike te doen en de dag erop door te gaan naar Bariloche. Ik laat me adviseren door onze Raffa (Rafaël van het hostel) en zijn vrouw Valentina. Die dag vertrek ik naar een hike die langs de Rio Blanca af gaat richting Refugio Encanto Blanco. Melanie een Ierse dame die de dag ervoor aan was gekomen, haakt bij me aan. We hebben een heerlijke en mooie hike te pakken en raken niet uitgepraat over van alles en nog wat. Op een mooi viewpunt midden op een rots deel ik mijn bammetje met Melanie en kijken we uit op een anstichtkaart met aan de ene kant de zon en aan de andere kant een bananen maantje🌛. Als een aardige, Argentijnse gast uiteindelijk ook de rots op klimt en erachter komt dat we nog terug willen lopen ipv in de Refugio slapen, adviseert hij ons niet te lang te wachten gezien het in 2.5u donker is. We worden vlug (voor even) maar stoppen nog even bij de rivier om de voeten in het ijskoude water te baden. Eenmaal terug weten we dat we een heel eind terug moeten lopen maar hopen we op het beste. We proberen te liften. De eerste keren zonder succes, maar bij de 3e auto hebben we beet! Een man achter het stuur en een wat oudere en lieve vrouw ernaast. We zijn enorm blij want het was al met al nog wel zo’n 7km lopen naar El Bolson en we hadden er zo’n 22 met stijgen opzitten. We laten hen weten dat we geluk met hun hebben en proberen in ons beste Spaans nog een praatje te maken. Even snel nog boodschappen doen en de taxi plaats opzoeken voor een taxi richting het hostel. We moeten 30 min wachten dus besluiten om nog even naar de empanadaria te lopen, echter worden we opgehouden door een geweldig, gezellig, half dronken duo. De meiden blijken nichtjes te zijn. Ze hebben een 2 liter bierfles (wel van plastic😦) op zak die ze konden hervullen op sommige plekken voor een goedkope prijs en delen deze met ons. We hebben een gezellig gesprek waarbij wij Spaans leren van hun en zij Engels van ons. Eenmaal de taxi terug koken we nog snel een goed gevuld kostje en we drinken de goedkoopste rode wijn die ik zag staan. (Piiííin!!). Hierna gaan richting midden nacht de luikjes weer dicht. 😴 De laatste dag in El Bolson heb ik een dagje bij het hostel gepland. In de avond brengt de bus me van El Bolson naar Bariloche in ongeveer 2.5 u. De zon is om geswitcht naar regen, kou en wind. Deze regen in combinatie met de bergen, bossen en bemiste lucht heeft zijn charme… ( zolang ik achter het busraampje zit 😊)🌧️ ⛰️ Que duerman bien todos.