Chichilaya, Bolivia - Polarsteps

Na een paar dagen uitrusten in La Paz vertrek ik samen met Kristina op donderdag ochtend richting Copacobana en Isla del Sol. Dit zijn plaatsjes aan het Titicacameer. Dit meer was vanaf de top op de Huayna Potosi te zien. Toen deed het me niet meer zoveel#nulenergie😂, nu wel wanneer ik iedere keer die witte top erboven uit zag steken😍! De weg ernaartoe is in het algemene transport busje weer een avontuur doordat we over verschillende dorpjes en markten rijden. Ik kan geen ‘Copacopacobana’ meer horen! De chauffeur probeerde zijn busje namelijk nog vol te krijgen en deed hiervoor flink zijn best. Uiteindelijk met 70% succes en zo’n 1,5 uur vertraging 😉. Eenmaal uit het La Paz en meer de bewoonde wereld komen we langs glooiend groen landschap dat me doet denken aan de ‘gouw’ uit hobbitland. Het Titicacameer is immens groot en het is gek om te bedenken dat het op 3600 meter hoogte ligt. Het landschap deed me op de een of andere manier ook denken aan Kroatië op kleinere schaal. Eenmaal in Copacabana zie je veel kraampjes, oftewel een voelbaar toeristen plaatsje. We (vr)eten gauw een lekkere taco vol gewokte groenten bij een vegetarisch restaurant en sprinten (letterlijk) richting de boot die om 13.30 naar Isla del sol vertrekt. Het eiland Isla del sol in het meer waar je kunt verblijven, tot rust kunt komen en kunt hiken. We hebben daar één nachtje geboekt en willen die dag nog de 3-urige hike maken van het Noorden naar het Zuiden. Juist omdat het een lange dag van zitbillen was besloten we om die zelfde dag nog na de check-in een boot richting het Noorden te nemen en nog wat beweging te pakken. 4 Uur later zijn we een prachtige wandeling en een bord eten verder terug in ons hostel met uitzicht op het meer… 😍 Net op tijd, want dan begint de stortbui pas echt. ⛈️ De volgende dag besluiten we in alle haast om toch maar de vroege boot terug te pakken door de regen. En ja hoor, al bezig met andere en wat minder met mezelf, is dit het punt waar ik mijn paspoort vergat! 🙈 Gelukkig sloeg de paniek niet direct toe en wist ik nog dat er oplossingen waren doordat er nog mensen op het eiland waren die ik kende. Via een moeilijke constructie en doordat de meeste mensen deugen❤️, wacht ik nu af. Niet makkelijk en ja ik schaam me dood. Ik hoop maar dat ik dit nog vaak voor een ander terug kan doen. En natuurlijk dat mijn chaotisch brein ooit nog preventief kan werken om dit soort situaties te voorkomen 🧠. Op de boot blijken we eigenlijk met teveel te zijn. Een Boliviaanse vrouw en kind willen al opstaan maar dat wil ik niet, ik bied aan om mezelf dan maar half buiten de boot te settelen. Jaja… je zult het wel begrijpen, daar voel ik me thuis 😂! … Met wat reddingsvesten die me warm houden, een lekker muziekje, wat contact met het thuisfront, regen op m’n gezicht en uitzicht op het meer en de natuur eromheen, komen we weer aan op land en uiteindelijk 3.5 uur later ook in La Paz. La Paz blijft bij aankomst toch een te grote stad die zeker ook zijn leuke straatjes kent maar vooral toch echt als ‘hop’ uitval basis fungeert voor toeristen. Gisteren heb ik de dag alsnog fijn afgesloten met Kristina en vandaag gaan we voorbereidingen treffen voor de survival in de jungle die de aankomende dagen gepland staat! Hopen dat ik met de nacht bus mee mag richting het volgende plaatsje ‘Rurrenabaque’. 🦥🍌🦜