Ton, Kyrgyzstan - Polarsteps

Vandaag reden we de eerste keer een level 2 en 3 route. Dit is een offroad route met wegen bestaand uit veel zand, stenen en geulen. Zo’n weg waar je als een milkshake helemaal geschud uitkomt. Maar zoals op de foto’s te zien wonderbaarlijk mooi. Als we een goed eind op weg zijn naar onze bestemming wordt de weg steeds slechter. We stappen uit om een kijkje te nemen maar de geulen worden te diep om door te rijden dus we draaien om. Als we net zijn omgedraaid komen we een Kirgizische cowboy tegen met een paar ezels. Hij maakt ons duidelijk met gebaren dat de weg inderdaad niet meer begaanbaar is door de hevige regen van enige tijd geleden. Hij gebaard ons ook om mee te gaan naar de “boerderij” die we in ons zicht hebben om iets te bekijken. Hij maakt er een grommend geluid bij en hij bekrachtigd dit door met zijn handen klauwen te maken. We raken steeds nieuwsgieriger… Wat zou hij ons toch zo graag willen laten zien? We fantaseren over een beer of een sneeuwluipaard die we beiden zo graag zouden willen zien. Met handen en voeten, woorden uit zes verschillende talen en bekrachtigt door tekeningetjes wordt duidelijk dat hij ons meeneemt naar een rehabilitation centre voor gewonde dieren uit de omgeving. Hij laat ons de roofvogels en een lynx zien die gewond zijn geraakt door bijvoorbeeld een wolvenklem. En als kers op de taart Marchok, het sneeuwluipaard zonder ondertanden! De man, Hasselbek, is super gastvrij en we moeten thee met hem drinken en brood eten. Een typisch Kirgizisch gebruik. Nu de weg dicht zit en we ons plan moeten aanpassen besluiten we richting het Issyk-Kul meer te gaan. Maar daar blijkt een nieuwe weg aangelegd te worden. Wat we ook proberen, het meer is met geen mogelijkheid te bereiken. Dus plan X wordt uitgevoerd en we belanden op een prachtige slaapplek aan een klein onbekend meertje.