At-Bashi, Kyrgyzstan - Polarsteps

We reden van Kochkor richting Naryn. Het is in Kirgizië heel normaal om te liften. We hadden al eens een zeer oude man meegenomen. Manon werd vriendelijk doch dringend zonder woorden naar de achterbank gestuurd en de meneer zette de stoel op de verste stand naar achteren. Toen hij in stapte werd alles duidelijk, hij had een houten been die hij bij het uitstappen met veel bombarie liet zien. Dit keer hadden we een zeer jonge lifter. Het was een jongetje van 13 jaar die naar Engelse les ging. Hij legde ons uit dat het liften normaal is en hij altijd de auto’s uitzoek die er een beetje goed uit zien. Iedereen die een lift vraag wil er ook voor betalen, het is een veredelde taxi dienst die je aanbied als je iemand meeneemt. In Naryn lunchen we lekker met sawaharma, vegetarisch eten in Kirgizië is heel moeilijk te vinden. We besluiten ook even te pinnen omdat dit niet overal mogelijk is. Het pinnen gaat hier ook best bijzonder. Het is namelijk gebruikelijk om bij je voorganger mee te kijken of het allemaal goed gaat om zonodig hulp te bieden. De rij is niet echt een rij maar een soort bloemkool vorm, aldus de woorden van Thomas. Wederom geld het recht van de sterkte om aan de beurt te komen. Thomas werd eerst even aan de kant gebeukt door een oma maar veroverde daarna een plekje achter de pinautomaat. Gelukkig is alles in het land in cyrillisch schrift behalve de cijfers van de pincode waarbij het halve dorp meekijkt. Het lijkt wel een payday vandaag omdat de rijen voor elke pinautomaat heel lang zijn.Het meekijken lijkt normaal want vooral de oudere mensen worden vandaag geholpen door een jonger persoon. Zouden ze niet kunnen lezen? Of weten ze niet hoe ze moeten pinnen? Gek genoeg voelt het meekijken door de anderen niet onveilig of alsof je beroofd gaat worden. Wij verbazen ons keer op keer over de vriendelijkheid en de veiligheid in dit land. Niemand lijkt je echt af te zetten of extra geld te vragen. Met onze zakken vol geld besluiten we verder te rijden want de reis ging onverwacht snel en goed. We bezochten de Koshoy-Kargan citadel. Een oude ruïne van een citadel uit de 10e eeuw. Hierbij was ook een klein maar mooi museum dat speciaal voor ons werd opengedaan. Na het bezoek hadden we nog genoeg energie en tijd over om zover mogelijk richting Tash Rabat te rijden, die morgen op de planning staat om te bekijken.