Merkez (Nevsehir), Turkey - Polarsteps

Na Istanbul en Eskişehir was het tijd om verder het binnenland van Turkije te gaan verkennen. Na het bezoeken van twee grote steden hadden allebei wel zin om de natuur in te gaan. De bestemming: Cappadocië! De route ging langs hoofdstad Ankara. Het openbaar vervoer netwerk in Turkije is erg goed geregeld. Ze rijden redelijk op tijd en in sommige bussen is zelfs een gastheer aanwezig welke langskomt met thee en snacks. Achteraf hadden we wat spijt dat we het Mausoleum in Ankara niet hebben bezocht. Hier bevindt zich namelijk het graf van Kemal Atatürk, de grondlegger van de Republiek Turkije. Deze man staat erg hoog aangeschreven in Turkije en je ziet dan ook overal in het land standbeelden staan. Maar dus verder, Cappadocië heeft denk ik wel een van de meest imponerende landschappen ter wereld. De erosie heeft gezorgd voor allerlei vreemde vormen. We verbleven hier in een klein hostel welke gerund werd door een familie. Vanuit de kamer hadden we heerlijk uitzicht op de verschillende rotsformaties. Deze dagen stonden in het teken van mooie hikes door de verschillende valleien. Doordat het hoogseizoen nog niet is begonnen is het overal super rustig. Zo komen we vaak uren geen enkele toerist tegen. Een ander voordeel is dat de prijzen ook wat lager liggen dan in de zomermaanden. De meeste toeristen komen hiernaar toe de befaamde ballontochten. We hebben lang getwijfeld om een zo’n ballonvaart te doen maar vonden het toch nét iets te veel geld. Ik denk zelf dat de hoogtevrees van Guido misschien wel meespeelde, hij ontkent alles.. Na vier dagen (3 nachten) in Cappadocië vertrekken we weer. Doordat we de ballonvaart niet hebben gedaan is er een goede reden om ooit terug te keren. We pakken de bus naar Kayseri, een grote industriestad (1.3 miljoen inwoners) op een uur rijden. We zijn hier gelukkig ook alleen maar om de trein te pakken naar Oost-Turkije. We pakken de ‘beroemde’ Doğu Ekspresi (Eastern Express). Een 18-uur durende treinreis (kosten per persoon: € 6,50!) brengt ons naar de eindbestemming: Kars. De gemiddelde leeftijd van de medereizigers ligt op 75+. Als we instappen zien we enorm veel bagage op de bovenste rekken liggen (bestaande uit kleding en eten). Bij elk station helpen we mee om dit allemaal de trein uit te begeleiden. De mensen zijn enorm vriendelijk en krijgen van alles aangeboden: thee (heel veel Turkse thee), koekjes, kaas en brood. Doordat de trein net na middennacht vertrekt besparen we gelijk ook een overnachting J. De eerste uren hebben we gelijk wat proberen te slapen zodat we zodra het licht werd gelijk van het uitzicht konden genieten. De tocht bracht ons door prachtige afgelegen berggebieden en valleien. Zeker een aanrader en veel beter dan een lange saaie (en duurdere) busrit. In Kars worden we opgewacht door onze Airbnb-host Melih, een geneeskunde student aan de universiteit.