Sanandaj, Iran - Polarsteps

Het was tijd om Armenië achter ons te laten, eindelijk naar Iran! 🇮🇷 Door computerproblemen bij de Iraanse grenspost hebben we vijf uur in niemandsland moeten wachten (we waren immers Armenië al uit gestempeld). Geen heel fijn begin, maar in de tussentijd al veel Iraniërs mogen ontmoeten die ons allerlei tips gaven voor de mooiste plekken in het land. Ook waren de eerste Instagram uitwisselingen een feit. We keken allebei al lang uit naar Iran. Mede door de vele verhalen van goede vrienden besloten we al vroeg in het jaar om Iran te bezoeken. Het land heeft in de wereld een negatieve associatie, mede door alle berichtgeving in de media en de slechte relatie met de V.S. Ook door de vele economische sancties die het land kreeg opgelegd is de waarde van de Iraanse munt, de Rial, de afgelopen jaren enorm gekelderd. Dat betekent dat reizen in Iran echt heel goedkoop is geworden. Een voordeel voor ons als reiziger, maar absoluut het tegenoverstelde voor de Iraniërs zelf. Voor €1,00 ontvangen we gemiddeld 160.000 Rial. Via een taxi- en treinrit komen we laat in de avond aan in Tabriz, de grootste stad van Noord-Iran. We boeken gelijk drie nachten in het eerste hotel wat we tegenkomen. Websites zoals Booking.com en Airbnb zijn geblokkeerd in Iran waardoor we vaak gewoon ergens binnenlopen. Vanwege het laagseizoen is er eigenlijk altijd wel plek! De volgende dag verkennen we de stad met een 17-jarige gids die ons alle hotspots laat zien. De bazaar in Tabriz maakte het meeste indruk, het is tevens de grootste overdekte bazaar van het Midden-Oosten. De eerste paar dagen maken we ook kennis met de Ramadan. Het eten en drinken op straat is daarbij niet toegestaan en dat is soms nog wel even wennen. De restaurants, koffietentjes en cafés zijn dan ook gesloten gedurende de dag. Tijdens de ‘zon-uren’ eten we dan ook op onze kamer of ergens achteraf waar je niet gezien wordt. Gelukkig zijn de supermarktjes wel gewoon open (water!). Door verschillende gesprekjes op straat komen we er al snel achter dat de Ramadan niet echt serieus wordt genomen, de meeste vasten dus niet en eten gewoon thuis. Het zijn ook vooral de jongeren die afstand nemen van alle regeltjes die hen worden opgelegd. Tegelijkertijd zijn ze ook enorm geïnteresseerd in de Westerse cultuur en krijgen we allemaal vragen op ons afgevuurd (en vice versa). Het is soms nog lastig voor te stellen waar de gemiddelde Iraniër dagelijks mee te maken heeft. Na een fijne start van drie nachten in Tabriz pakken we de bus richting Iraans-Koerdistan, een rit van 9 uur. De Koerden staan bekend om het volk zonder land. De regio’s liggen verdeeld over Iran, Syrië, Irak, Turkije en Armenië. In Iran kennen de Koerden nog veel discriminatie. De overgrote meerderheid van de moslims in Iran is Soenniet: de grootste stroming binnen de Islam. De Koerden zijn echter Sjiitisch en dat zorgt vaak voor spanningen. We kwamen midden in de nacht aan in Sanandaj, de hoofdstad van Koerdistan. Hoe verlaten de stad ’s nachts was, hoe levendig het overdag is. Gelukkig was er al meer open dan in Tabriz! Ze staan er om bekend minder streng gelovig te zijn. Wat ons al gelijk opviel was de kledij van de Koerden. De mannen dragen grote wijde katoenen broeken en overhemden en de vrouwen zijn kleurrijker gekleed dan vrouwen elders in Iran. Na twee nachtjes in Sanandaj pakken we de taxi het ‘binnenland’ in, hier bezoeken we Palangan; een heel mooi vallei-dorpje tegen de bergen aan. Ook hier zijn de mensen extreem vriendelijk en worden we, ondanks de Ramadan, uitgenodigd voor thee. Daarnaast was het ook een prima plek om te gaan hiken met ’s avonds heerlijke forel uit de rivier. De volgende dag maken we ons op voor weer flink wat kilometers in de bus. Via Kermanshah pakken we de bus richting de chaos, salam Teheran! 🚍 Valuta: Iraanse Rial (IRR) Tijdverschil: +2,5 uur Gemiddelde prijs overnachting guesthouse: 2-4 EUR p.p. Gemiddelde prijs maaltijd restaurant: 1,5 – 2 EUR p.p. Biertje (0,5l) in een café: 🤔🚫