Ashkhabad, Turkmenistan - Polarsteps

Daar zijn we dan, Turkmenistan! Het visum kostte ons $55 en we zullen hier enkel vier dagen blijven. Je moet er wat voor over hebben! Het niet krijgen van het visum had betekent dat we terug via Bakoe (Azerbaijan) naar Oezbekistan moesten vliegen. Gelukkig was dit niet aan de orde en konden we gewoon onze route aanhouden. Het land staat niet bekend om zijn toeristische attracties, het heeft immers gewoon niet heel erg veel te bieden. Maar liefst 70% van het land is woestijn: de Karakum woestijn. De grens zelf was al een mooi tafereel. Meer dan 40 vrouwen en mannen met enkel ingeslagen huishoudelijke artikelen. Tassen vol met waspoeder, wc-papier, pannen, shampoo, schoonmaakmiddelen, doeken, noem maar op. Door de inflatie in Iran zijn deze tripjes blijkbaar enorm populair geworden. Daarnaast liggen de prijzen in Turkmenistan al standaard hoger. Gelukkig kregen we voorrang van de Turkmeense grensmedewerkers en waren we er toch snel door heen. Vanaf hier was het nog enkel 40 minuten met een bus en een taxi naar de hoofdstad: Asjchabad! Het eerst wat enorm opvalt als je de stad binnen rijdt is de overdaad aan witte gebouwen. Brede perfect aangelegde vijfbaanswegen; allen grotendeels leeg. Enorme witmarmeren monumenten, grote standbeelden, lege pleinen, paleizen en gouden koepels. Zelfs de internationale luchthaven van Asjchabad is in de vorm van een marmeren adelaar gebouwd. Je hebt niet het idee dat dit eigenlijk een arm land is. Het aanwezige (gas) geld wordt hier duidelijk verkeerd besteed. Turkmenistan heeft een dictatoriaal bewind en de huidige president Berdimuhamedow heeft de touwtjes strak in handen. Dat Turkmenistan geen ‘normaal’ land was wisten we al van tevoren, we hadden ons immers al goed ingelezen. De dingen gaan in dit land nou eenmaal wat anders en daar zal je je als toerist aan moeten houden, of je het leuk vindt of niet. Omdat we maar zo kort hebben i.v.m. het visum moesten we alles goed plannen. De stad zelf is een goed voorbeeld van interessante architectuur… Het maken van een paar kiekjes waar geen mensen op staan is hier erg makkelijk: er loopt bijna niemand! De mensen die we wel tegen kwamen, waren overheidsmensen zoals militairen, schoonmakers en de politie. Het is strikt verboden om alles wat met de president te maken heeft te fotograferen en omdat alle gebouwen en pleinen voorzien zijn van zijn afbeelding, blijft er helaas weinig te fotograferen over. De president laat zichzelf graag vereeuwigen op diverse plekken in het land: in hotels, supermarkten, cafés, stations, etc. Je ziet deze man overal. Omdat de stad eigenlijk midden in de woestijn ligt, is de temperatuur eind juni niet te harden. Wel konden we na vijf weken Iran eindelijk weer een korte broek aan. In de avond zoeken we een van de weinige restaurantjes om te genieten van Turkmeense soepen en biertjes. Helaas kregen rond 10 uur de rekening al omdat alles voor 11 uur gesloten moet zijn. We vernamen in het hotel van locals dat dit heftig wordt gecontroleerd door de politie. Na twee nachten in deze ‘freakshow’ te hebben gezeten was het tijd voor de highlight van Turkmenistan: The Gate to Hell. Dit is simpel gezegd een gat in de grond met heel veel vuur. De krater ligt midden in de woestijn op 250 kilometer ten noorden van Asjchabad. De gasreserves hier zijn een van de grootste in de wereld. Om de krater zelf rook je duidelijk de zwavelverbrandingen. Het gehele tafereel was zeker indrukwekkend, gezien dit vuurtje al sinds 1971 continu brandt. We hadden met een taxichauffeur in Asjchabad afgesproken ons bij de krater te droppen. Hij zou ons de volgende dag weer ophalen om ons te brengen naar de grens met Oezbekistan. We betaalde hem nog geen € 25,00 + een pakje sigaretten, welke we in Iran hadden gekocht omdat deze relatief duur zijn in Turkmenistan (het is een lange tijd verboden geweest). De taxichauffeurs waren er maar al te blij mee en wij hadden een goede deal gesloten. Een pakje sigaretten in Iran kost nog geen € 0,50! Turkmenistan lijkt op geen ander land waar ik ooit geweest ben. Je merkt aan alles hoe gesloten het is en hoe voorzichtig de mensen zijn. Het is totaal anders als bijvoorbeeld Azerbaijan, Armenië of Georgië. Als westerling kan je bijna geen voorstelling maken hoe het leven hier moet zijn. Na vier dagen heb je natuurlijk wel een beeld gecreëerd, maar hoe het land echt in elkaar steekt komt je waarschijnlijk nooit te weten. Toch zeker de moeite waard, op naar Oezbekistan. Valuta: Turkmeense Manat (TMT) Overnachting in Asjchabad: € 27,00 Biertje: € 0,33 (0,5l) Maaltijd: € 1,50 – € 2,00