Urumqi, China - Polarsteps

Het was dan eindelijk tijd voor China! 🇨🇳 Het gevoel van deze dag was te vergelijken met de dag dat we Iran binnen gingen, een compleet nieuw hoofdstuk en een land waar we al lang naar uit keken! We komen ’s ochtends vroeg binnen in Xinjiang, een autonome regio in het noordwesten van China. Het is met afstand de grootste regio van China en tevens het minst bevolkt. Enkel drie procent van de totale bevolking woont hier. De oorspronkelijke bewoners van het gebied zijn de Oeigoeren - een Turks volk dat cultureel en taalkundig gezien tot Centraal-Azië behoort. We zijn dus eigenlijk nog steeds niet in het ‘echte’ Azië en dat zagen we ook gelijk. Men heeft een eigen taal, een eigen religie (Islamitisch) en cultuur. Mensen hebben bovendien meer uiterlijke kenmerken van omliggende landen dan van de Chinezen. Xinjiang is enorm negatief in het nieuws geweest (en nog steeds..) betreffende het harde beleid van de Chinese regering. Er vindt namelijk een culturele en etnische zuivering plaats (ze ontkennen het zelf). Het Oeigoerse deel van de bevolking vindt dat het recht heeft op een eigen land en cultuur. Doordat de eigen staat al eerder uitgeroepen werd, is China nu nog steeds bang voor terrorisme en onrust in de regio. De regering doet daarom een poging om de bewoners om te vormen en als toerist zijnde merk je hier veel van. Het duurde een hele dag om de grens over te gaan, waarbij ons paspoort (+visa) waarschijnlijk wel meer dan twintig keer is gecontroleerd. Daarnaast werden er uiteraard ook foto’s gemaakt en moet je vingerafdrukken achterlaten. Verder is de hele regio ook bezaait met camera’s: ze hangen echt óveral. Sommige zijn ingebouwd met een felle bouwlamp zodat men je gezicht kan registeren. We waren voorafgaand ook gewaarschuwd op internet dat men software op je telefoon installeert zodat ze kunnen meekijken met wat je allemaal doet. Om deze reden hadden we onze telefoons zo vol gestopt met muziek en Netflix films dat het onmogelijk was om nog maar iets te downloaden. We hebben onze telefoon niet hoeven inleveren dus dit was gelukkig bij ons niet het geval. Het was een lange en vermoeiende dag en ’s avonds laat kwamen we eindelijk aan in ons hostel in Kashgar! Dat Xinjiang sterk verschillend ten opzichte van de rest van China zagen we meteen erg goed in deze stad. De straatnamen staan zowel in het Oeigoers als in het Chinees. In het oude centrum vindt je overal kleine steegjes met prachtige traditionele Oeigoerse woningen. De vrouwen zijn gekleed in kleurrijke jurken en de mannen hebben ook hier een eigen hoedje. Dat ook Kashgar gelegen was op de zijderoute, is op de bazaar duidelijk zichtbaar. Helaas is China bezig met het vernietigen van Oeigoers erfgoed en vragen we ons af hoelang dit mooie stadje nog heeft. We komen ook nog eettentjes bezig met dezelfde specialiteiten als in Centraal-Azië. De bekende ‘plov’ is hier volop te verkrijgen. Toch gaan we de eerste dagen voor heerlijk Chinees eten: noedels, rijst, knoflook, pepers en vele andere specerijen staan op het menu. Na twee maanden in Centraal-Azië waren we hier toch wel even aan toe. De dagen in Kashgar vliegen voorbij en we maken ons daarna op voor een ellenlange treinreis richting de hoofdstad van Xinjiang: Urumqi. Omdat de slaapbedden waren uitverkocht (de universiteiten begonnen weer dus alles was vol) moesten we het doen met een ‘normale’ stoel in een viersits opstelling. Het was een lange nacht zonder slaap. Waarbij je zou denken dat het ’s nachts stil is en de lampen uitgaan was dat dus hier niet het geval. Er wordt zelfs gerookt in de trein (?!?). Ze verkopen zelfs ‘staan-tickets’ waarbij men letterlijk 19 uur in het gangpad staat. Je moet het maar willen . We kwamen dus compleet geradbraakt aan in Urumqi en hebben de hele middag bijgeslapen in het hotel. In de avond trakteren we onszelf op een Chinese hotpot: een ingebouwde pan kokend water (soort bouillon) waarbij je er alles in kan gooien: vis, groenten en vlees. We lopen deels de keuken in om zodoende aan te kunnen wijzen wat we willen hebben. Er wordt geen Engels gesproken maar met Google Translate kan je toch redelijk communiceren! De eerste nacht in Ürümqi liep helaas wat anders dan verwacht. Rond de klok van twee stonden er vier politieagenten voor de deur en werden we vriendelijk doch dringend verzocht om onze spullen in te pakken en mee te komen naar een ander hotel, zo’n 500 meter verderop. We sliepen in een hotel wat blijkbaar geen buitenlanders mocht accepteren. Het hotel had duidelijk een fout gemaakt en de hoteleigenaar zag er ook wat bedroefd uit. We kregen ons geld terug en sliepen gratis in het nieuwe hotel! Leuk was het natuurlijk niet, maar de agenten waren enorm vriendelijk en snapten dat dit natuurlijk geen ideale situatie was. Ik merkte aan ze dat ze het ook redelijk onzin vonden maar ze hebben nou eenmaal de opdracht vanuit hogere hand. In Ürümqi (3,5 miljoen inwoners) zagen we voor het eerst de Chinese invloeden. De verhouding Oeigoers/Han-Chinees ligt hier dan ook dichter bij elkaar. We hebben het voor de rest wat rustiger aan gedaan en we genoten van de vele nieuwe invloeden, een prettige stad om in te verblijven. Een bijzonder en interessant begin van China. 💰💷 Valuta: Chinese Yuan (CNY) 🛌🛀🏼 Overnachting in Kashgar/Ürümqi: € 20 🍻🍺 Biertje : € 0,80 - € 1,00 🍽🥘 Maaltijd: € 4,00 (streetfood +/- € 1,50)