Osh [City], Kyrgyzstan - Polarsteps

Het Issy-Kul meer is het een-na-hoogste gelegen meer ter wereld. Het is zo groot dat je de overkant niet ziet en het ook gewoon een zee kan zijn. Na paar dagen in de bergen was dit de perfecte plek om even het strand in te plannen. Het meer is vooral populair bij rijkere Russen en Kazachen als vakantiebestemming. Deze kwamen wij echter maar weinig tegen en lagen gezellig tussen de Kirgizische families waarbij we ook allerlei lekkers kregen aangeboden. Als je denkt dat Nederlanders goed zijn in het meenemen van eten en drinken om kosten te besparen dan heb je de Kirgiziërs nog niet gezien. In de tassen zaten complete maaltijden met salades, vlees, drank (wodka, bier en snaps) en snoepgoed. Ze konden het hele strand wel voeden. Na het meer gingen we landinwaarts waar we de bergen weer tegenkwamen. We kwamen terecht in het stadje Naryn waar we twee Fransen ontmoetten, Elise en Geoffrey. Ze waren op zoek naar exact twee mensen om een driedaagse tour mee te doen. Na even twijfelen (het mag toch wat kosten) hadden we besloten om mee te gaan. Voor deze tour hadden we een ‘border permit’ nodig omdat we vrij dicht bij de Chinese grens zouden komen. Ze zijn sowieso in deze landen erg streng zodra je ook maar een beetje in de buurt komt van een grens. De eerste dag gingen we richting het Kol-Suu Lake en dit lag zelfs voor Kirgizische begrippen erg afgelegen. We sliepen in een Yurt en de laatste zeven kilometer liepen we zelf naar het meer. Het was voor mij het mooiste stukje van het land. De foto’s vertellen het zelf wel. In de avond hebben we de verjaardag gevierd van Elise in één van de Yurts. Aan het einde van de avond stonden we met ongeveer twintig man mee te zingen met Franse chansons. De tweede dag was een lange rit in de 4WD Jeep met onze gids. We hadden hier voor het eerst uitzicht op de Chinese bergen. De eindbestemming van die dag was Tash-Rabat. Dit is een goed bewaard gebleven klooster dat vanaf de 15e eeuw in gebruik was als karavanserai tijdens het zijderoute tijdperk. Ook hier sliepen we in een yurt en konden we genieten van een slappe aardappel-wortel-ui soep. Het eten werd helaas steeds minder gevarieerder. De volgende dag was het paardrijd-dag (Yes!) Ik had hier - vooraf - erg veel zin in. Het zou een ritje worden van 3,5 uur richting de top van een pass. Maar, ik wist meteen weer waarom ik nooit veel met paarden heb gehad. Ze luisteren niet (het duurde achteraf zo’n 7 uur), ze ruiken vreemd en het zit absoluut niet comfortabel. M’n zaakje was nog verdoofd nadat de rit voorbij was. Het was iets memorabels en typisch wat je in Kirgizië gedaan moet hebben, maar voor mij (en denk ook voor Guido) de laatste keer. Het grote voordeel: de prachtige uitzichten tijdens de rit. Inmiddels wel een klein beetje verliefd geworden op dit prachtige land. Na de tour namen we afscheid van Geoffrey omdat hij zijn Iraanse & Turkmeense visum moest regelen in Bishkek (hij gaat precies de andere kant op). Samen met Elise hebben we de zuidelijke route gedaan om uiteindelijk in Osh aan te komen, de tweede stad na Bishkek én de perfecte uitvalsbasis voor de Pamir Highway in Tajikistan. In Osh hebben we genoten van pizza, kaasplankjes en goede Franse rode wijn! Ze weten hier goed in te spelen op de vele backpackers. We maakten hier een afspraak met een bedrijfje wat auto’s verhuurd voor Kirgizië en Tadzjikistan. Het plan was eerst om dit met een chauffeur te doen, maar na de vele positieve verhalen online en van vrienden hadden we besloten dat we dit echt ‘zelf’ wilden doen. We huurden een oude Honda (het enige wat ze hadden) en we waren klaar om te gaan. We zochten nog wel een vierde persoon om zodoende de kosten te delen en omdat het veel gezelliger is. Toevallig kwam Geoffrey weer op ons pad en hebben we ‘m overgehaald om met ons mee te gaan. Zo waren we weer ‘herenigd’ en klaar voor de immense toppen in Tajikistan.