Dali, China - Polarsteps

Onze laatste provincie is Yunnan in het zuidwesten van China. Vanuit Chengdu komen we aan in Lijiang: een kleine stad naar Chinese maatstaven. We hadden hier een wat luxer hotel geboekt en we werden zelfs netjes opgehaald vanaf de luchthaven. We moesten weer even opladen om de rest van China aan te kunnen 😉. Yunnan is een provincie waar eigenlijk ontzettend veel te zien is dat je er met gemak een maand kan verblijven. Omdat Lijiang erg druk is hebben we een hotel gepakt in Shuhe, een dorpje tien kilometer verderop. Beide plekken staan op de UNESCO-werelderfgoedlijst vanwege hun historische centrum. Lijiang is een doolhof van straatjes, gammele oude houten gebouwen, bruggetjes en stromende riviertjes. De typische Chinese architectuur maakt het erg interessant om erdoorheen te lopen. In de avond hebben we afgesproken met Lois en haar vriend, een oud-stagiaire van Guido’s werk en daar hebben we gezellig paar drankjes meegedaan. Om niet alles met de bus of taxi te hoeven doen hebben we fietsen gepakt welke je gratis kon gebruiken van het hotel. Zeker wel leuk om te doen, alleen wel wat minder dat letterlijk elke auto, bus of vrachtwagen achter je gaat toeteren om te laten weten dat ze eraan komen!? Omdat we Yunnan bezoeken in het regenseizoen (je kan niet alles goed plannen..) moesten we helaas Tiger Leaping Gorge overslaan, een tocht waar we erg naar uit keken. De Tiger Leaping Gorge is misschien wel de bekendste hike in heel China. Deze twee- of driedaagse wandeling is een van de mooiste in het land. Het is een diepe kloof van vijftien kilometer lang en het is ook de thuisbasis van enkele van de meest natuurlijk adembenemende en gevarieerde landschappen in de regio. Maar goed, dat hebben we dus moeten missen omdat het pad te gevaarlijk is als het teveel heeft geregend en dan sluiten ze de boel af. Er zijn zelfs al toeristen overleden. Hierdoor zijn we gelijk richting het noorden van Yunnan afgereisd, het plaatsje Shangri-La. Met het bezoeken van dit dorpje waande we ons eigenlijk al in Tibet. Shangri-La betekent officieel ‘hemels paradijs’ en is onder andere bekend van het boek van James Hilton. Om meer toeristen te trekken hebben ze de naam van het plaatsje in 2001 veranderd, de eigenlijke naam was Zhongdian. Op de tweede dag zijn we naar het bekendste klooster van deze regio gegaan: het Songzanlin-klooster. In dit klooster wonen driehonderd monniken en als je er bent heb je nog meer het gevoel dat je in Tibet bent! Het klooster is mooi, herbergt diverse gebedsruimten en ligt op een mooie plek net buiten de stad. Vanuit het klooster heb je prachtig uitzicht op de omgeving. Het klooster had weer een belachelijke entreeprijs van € 15,00, maar onze studentenkaart doet weer netjes z’n werk. Het bezoeken van Tibet zelf is een prijzige aangelegenheid. Je hebt sowieso een double-entry visum nodig voor China en daarnaast ben je verplicht een gids in te huren voor je gehele verblijf. Daarnaast is het ook een politiek-gevoelige regio met veel aanwezigheid van politie en militairen. Na de provincie Xinjiang hadden we hier niet zoveel zin in. Zelfs hier in Shangri-La zag ik alweer meer camera’s en politie op straat vergeleken met andere plekken in Yunnan. Omdat Shangri-La op 3200 meter gelegen is, is het sinds lange tijd weer echt koud en dat was na alle hitte die we hebben gehad best aangenaam. Heel lang heeft de kou niet mogen duren want in Shaxi en Dali was het alweer een stuk benauwder. In Shaxi hebben we weer de fiets gepakt en hebben we een prachtige tocht gedaan van zestig kilometer. Voor het eerst ging ik China op een andere manier ook waarderen waarbij je ook zonder de drukte echt kan genieten van het landschap. In Dali hebben we daarentegen minder sportief gedaan, voornamelijk door de aanhoudende regen gedurende de dag. Dat was op zich ook niet heel erg omdat we hier een heerlijk tentje vonden met de beste wijnen, kaasplankjes en vers Duits brood. Na al dat Chinese voer waren we hier heel erg aan toe. Inmiddels waren we beland in onze laatste week China. In Kunming, de hoofdstad van Yunnan, hebben we ons klaargemaakt voor de vele rijstvelden die China rijk is. Kunming zelf was niet bijster bijzonder maar een handige tussenstop om m’n telefoon te laten repareren bij een Apple Store (de camera was kapot). Na de andere steden in China te hebben gezien kon dit simpelweg niet meer echt boeien. De rijstterrassen van Yuanyang liggen dichtbij de grens met Vietnam en zijn een van de grootste en populairste velden van het land. Het gebied ligt erg afgelegen en word bewoond door de Hani’s, één van de vele minderheden in China. Ze spreken een andere taal en zien er ook anders uit dan de doorsnee Chinees. Het weekend dat wij er waren vonden enkele begrafenissen plaats die op z’n zachts gezegd wat anders worden gehouden dan in Nederland. Zo is bij het overlijden van iemand het gehele dorp in rouw en komt iedereen bij elkaar om te drinken, eten en te zingen. Daarnaast lopen ze ook in een optocht door de dorpen heen. Het eerste groepje bestond uit mannen met witte doeken op hun hoofd, ze hadden een vers varkenshoofd vast (het bloed liep er nog uit en dit brengt blijkbaar geluk volgens onze hostel host). Vervolgens komen er vrouwen in speciale jurken die met instrumenten een hoop kabaal maken. Daarna kwam de weduwe die al huilend en schreeuwend werd vastgehouden door andere vrouwen omdat ze anders zou omvallen van verdriet. Achteraan de stoet vond je weer een groep aangeschoten mannen die Chinese ratelbanden aan het afsteken waren. Het gehele weekend hoorden we overal knallen en ze gingen tot diep in de nacht door. Los van deze festiviteiten waren de rijstvelden echt prachtig om door heen te lopen. Overal zag je mensen aan het werk en het vergt enorm veel inspanning om al het rijst op tijd binnen te halen voordat het gaat rotten. De mensen die aan het werk waren zagen er stuk voor stuk oud en verslagen uit. Volgens mij ziet de jongere generatie geen toekomst in het plukken van rijst. Zo kwam er een einde aan vijf weken China en zetten we onze tocht voort richting Zuidoost-Azië. Ik heb absoluut geen spijt en het we hebben enorm veel interessante dingen gezien en beleefd. Toch staat China niet in mijn top 10 omdat ik nooit echt een klik heb gehad met de mensen en het land in het algemeen. Je moet openstaan voor heel veel aparte gewoontes en rituelen en dat vergt soms wel wat van je. Ooit zou ik wel een keer willen terugkomen want het is immers een absurd groot land. Next: Laos! 🇱🇦