Yangon East, Myanmar - Polarsteps

Na Bagan zijn we richting het Inle Lake gegaan, het grootste meer van Myanmar. We verbleven in het plaatsje Nyaung Shwe. We regelden al snel een mannetje die ons het meer op wilde hebben om alles te laten zien. Zo zagen we ook de typische acrobatische vissers die roeien met hun benen, om zo de handen vrij te hebben om het visnet uit te gooien. Je had zelfs een paar show mannetjes die puur voor een fooi de kunstjes doen. Uiteraard vangen deze mensen geen enkele vis. De laatste dag bij ‘t Inle lake zijn we wijn gaan proeven bij de Red Mountain Estate Winery boven op een berg. De proeverij was erg netjes opgezet en je had prachtig uitzicht over de wijnvelden en het meer. Voor maar twee euro kreeg je vier glaasjes rode en witte wijn. Het smaakte naar heel veel dingen maar niet naar wijn. Misschien hadden we net een verkeerd jaar uitgekozen of kunnen ze het simpelweg gewoon niet. Desalniettemin wel grappig om gedaan te hebben in nota bene Myanmar. ‘s Avonds zijn we de keuken ingegaan want een Birmese kookcursus stond op het programma. Ook wel een keer lekker om zelf te koken want dat missen we allebei wel. De Birmese keuken is sowieso erg goed en doet niet veel onder van de Thaise! Zie de foto’s voor het resultaat 🍽 De laatste stap was Yangon, de oude hoofdstad maar nog steeds wel het middelpunt van het land. Omdat binnenlands vliegen in Myanmar niet te betalen is hebben we de bus gepakt en dat duurde zo’n 13 uur. De stad is een mindere chaos dan Mandalay omdat scooters verboden zijn. Blijkbaar is vroeger een hoge militaire pief aangereden en heeft sindsdien elke scooter verboden in de stad. In Yangon zijn we de stad gaan afslenteren maar door de hitte hebben was dit niet van een hele lange duur. In de avond zijn we nog met twee Duitsers uit het hostel beland in een nachtclub waar de Birmese jeugd tot laat op oorverdovende EDM los kon gaan. Geinig om te zien. De volgende dag stond de Schwedagon pagode, een kegelvormige, met 50.000 kilo bladgoud en vele duizenden edelstenen bedekte pagode. Daarmee één van de meest kostbare en belangrijkste boeddhistische bedevaartsoorden ter wereld. Hier hebben we nog een praatje gemaakt met enkele jonge monniken die in de leer waren. Ze vroegen of ze hun Engels mochten bijspijkeren en dat leverde paar interessante gesprekken op. Myanmar was echt een hoogtepunt mede door de geweldig vriendelijke mensen. Ik zou het echt kunnen aanbevelen. Het blijkt wel dat het land nog duidelijk niet gebouwd is op veel toeristen en dat heeft z’n charme. Het is absurd goedkoop, het eten smaakte elke keer weer top en ze spraken een aardig woordje Engels. Zeker een land om terug te komen maar ik ben bang dat het dan een stuk drukker gaat zijn.