Alegria, Philippines - Polarsteps

De keuze om ook naar de Filipijnen stond op voorhand eigenlijk al vast. Maar gaandeweg de reis twijfelden we toch om dit wel te doen. Dit kwam vooral door het dengue virus wat toen erg heerste in de Filipijnen. Daarnaast was het gebrek aan tijd ook wel een dingetje geworden. We hadden nog maar anderhalf maand toen we besloten om toch de Filipijnen en Bali aan te doen. De Filipijnen liggen redelijk afgelegen en vanaf Kuala Lumpur was het toch nog een kleine vier uur vliegen. We kwamen aan in Cebu, een stad waar je absoluut niks te zoeken hebt. De volgende ochtend pakten we de boot naar het eiland Bohol en hebben de eerste vier dagen in Panglao gezeten, een wat drukker en gezelliger stuk van het eiland. De boottocht was flink misselijkmakend want op dat moment trok er net een typhoon over het noordelijke gedeelte van het land, en dat had dus ook effect op de zee rondom ons. De geur van kinderkots om mij heen zal ik niet snel vergeten. De vele kruisgebedjes aan het begin van de tocht hadden geholpen want we kwamen veilig aan. De eerste dag hebben we gelijk een scooter gehuurd voor een hele week bij Piotr, een Russische pensionada die de Siberische kou zat was. Op 5 december hebben we natuurlijk de verjaardag van Guido gevierd. Vlak voor 0:00 hebben we een mooi strandje gevonden en met een fles wijn zijn 34e jaargang ingeluid. In de avond hebben samen met onze aardige buren van de Airbnb rum leren drinken op z’n Filipijns: gewoon heel veel met een beetje cola en ijs. Na vier dagen zijn we verder Bohol afgegaan en hebben we onder andere het Tarsir Sanctuary bezocht. Dit zijn kleine schattige primaten met enorm grote uitpuilende ogen. Daarna hebben we de Chocolate Hills beklommen, hetgeen waar Bohol bekend om staan. Het leek net op een Teletubbies landschap. We zijn toen verder gebrommerd naar Jao Island in het noorden. We hadden hier 4 nachten gepland staan maar dit werd er uiteindelijk maar 1. Door de vele lokale discofeesten gaat de muziek in de Filipijnen echt asociaal hard door tot een heel laat tijdstip. Omdat het een klein eilandje was hoeven ze zich nergens aan te houden. Dit zou twee à drie dagen kunnen duren en daar hadden we echt geen zin in. Daarnaast viel het eiland ook wat tegen dus hadden we de keuze snel gemaakt. Met veel moeite kregen we het geld van de eigenaresse terug. Vanuit daar zijn we 60 km verder gegaan naar Anda, het mooiste stukje Filipijnen met parelwitte stranden. Hier sliepen we bij een in een Airbnb van een Nederlands stel die een ecolodge waren begonnen. Het was een stuk minder rustiger met een hele relaxte vibe en dat beviel ons echt heel goed. De laatste stop was ‘t kleine Apo eiland. Hier heb ik mijn eerste echte duik weer gemaakt en dat ging gelukkig goed! In Nederland had ik veel problemen met klaren en kon ik daarom niet m’n PADI open water afmaken. Omdat de duikschool mij toch niet helemaal beviel heb ik besloten om in Bali dit verder te doen. Maar het snorkelen stelde gelukkig ook niet teleur en we werden verwend met tientallen zeeschildpadden, een prachtig koraalrif en allerlei kleurrijk microleven. Het eiland zelf had een gemoedelijk sfeertje en er waren ook enkel maar 2 a 3 accommodaties. De meeste toeristen die er waren kwamen met bootjes voor een snorkeltour voor een dag. Na vier nachten op het eiland was het ook wel prima want er was ‘s avonds geen elektriciteit en de muggen hebben mij echt letterlijk opgegeten hier. Blij dat er geen dengue meer was. Via de boot, jeepney (een typische lange Filipijnse bus) en een propeller vliegtuigje kwamen we weer aan in cebu om vanuit daar het vliegtuig te pakken naar Denpasar, Bali. We hadden langer willen blijven om andere plekken te zien van de Filipijnen maar dat komt vast nog wel een keer. Voor nu waren het twee goeie weken met enorm lieve mensen.