Surigao City, Philippines - Polarsteps

Hey vrolijke feestdagen! Misschien een beetje laat, maar je weet wat ze zeggen, beter laat dan nooit. Uiteraard komt mijn late post ook mede door een tyfoon die over ons heen raasde en ik zat er net midden in. Ik kon, samen met honderden andere, niet naar Boracay om daar kerst te vieren. Daar zou ik 2 meiden ontmoeten waarmee ik in Myanmar heb gereisd en een deel van Maleisië. Hierdoor was ik genoodzaakt om in een hotel te overnachten ongeveer een uur van de pont. Desondanks heb ik een prima kerst gehad. We hebben gegeten en lekker kunnen drinken en met kerstavond ook nog kunnen zwemmen tot in de vroege uurtjes. Helaas was 1e kerstdag wat minder en was bijna het hele hotel verwoest. Ook hadden we geen water of elektriciteit voor een redelijk lange tijd. Maar goed, ik heb een kerst mee gemaakt die je in Nederland nooit zal meemaken en ik ging op reis voor een avontuur. Ik zal een klein beeld schetsen van hoe het eiland er na de tyfoon uitzag; Bijna mijn hele hotel was verwoest zoals ik al benoemd had. Je had 1 hoofdgebouw met daaromheen allemaal kleine huisjes. 4 van de 5 huizen hadden grote schade. Hierbij gaat het voornamelijk om daken die ingestort zijn of compleet van het huis zijn afgewaaid, water dat van alle kanten naar binnenkwam en ramen die kapot zijn gegaan. Het hoofdgebouw waar wij ons op het moment van de tyfoon bevonden had ook serieuze schade. Iemand probeerde van buiten naar binnen te komen, het moment dat zij de deur opentrok vloog de deur uit zijn schanieren en vloog door de algemene ruimte heen waarna er overal glas lag. We moesten kasten tegen de schuifpuien aanzetten en tegenhouden zodat de ruiten er niet uit schoten zodat niet iedereen onder het glas kwam te zitten. Water lekte overal naar binnen en er waaide stukken daken tegen de ramen aan. Buiten vielen er palmbomen om en vlogen er stoelen door de lucht heen. Zelfs betonnen banken en stoelen waren verwoest en vlogen weg. Nadat de storm was gaan liggen ben ik buiten het hostel gaan kijken hoe daar de ravage eraan toe was. Elektriciteit palen en kabels lagen op de grond, in het water. Huizen waren verwoest doordat er bomen op zijn gevallen of door rondzwaaiend puin. Bomen lagen over de weg of lagen omver. Zoals ik het nu schrijf lijkt het nog wel mee te vallen maar ik was echt onder de indruk. Ik kan bij wijze van het eerst volgende vliegtuig pakken en naar een plek gaan waar het veilig is en kan dit dan achter mij laten. Deze mensen kunnen dat niet, ze zijn arm en sommigen zijn door de storm hun huis kwijt geraakt. Dit heeft me ook even laten inzien hoe goed wij het als westerse mensen hebben. Wat wij westerse mensen niet hebben is de veerkracht die ik bij veel mensen heb gezien. De mensen bleven ondanks de storm lachen, maakte grappen en wenste me nog fijne feestdagen en een goed 2020. Mensen hielpen elkaar met het opruimen van de puin en dachten niet alleen aan hun eigen. Ik ben van mening dat we veel kunnen leren van de mindset van de echte Aziatische mensen die niet in een grote stad wonen maar in een klein dorpje. 2e kerstdag stond in het teken van wachten, varen en feesten. Eindelijk konden we naar Boracay, maar daar moesten we wel 3 uur voor in de rij wachten. En of dit het waard was? Zeker weten van niet. Zie wat ik even was vergeten is dat China tegenwoordig 1/4 van de wereld bezit of misschien voelt dit zo. Want jezus, wat zitten hier toch veel chinezen en ook veel toeristen. Ik mag eigenlijk niet klagen want ik ben er zelf ook 1. En door de typhoon was er eigenlijk bar weinig te doen in Boracay. Het enige wat je kon doen was eten, drinken en op het strand liggen. De helft die dit leest zou hier voor kiezen maar ik niet. Maar goed ik heb er 2 volle dagen gezeten. Voor de meesten was het trouwens wel lastig want niemand had geld en de pinautomaten deden het niet dankzij de storm. Een Nederlands koppel die samen met mij in het hotel zaten hadden zelfs nog maar 10 euro voor 2 dagen. Ik ff blij dat ik van te voren 400 euro had gepind. En hier was het Nederlands stel uiteindelijk ook zeer blij mee! Liever leen ik geen geld uit omdat er altijd gezeik van komt maar nood breekt wet.