Musile Di Piave, Italy - Polarsteps

Italiaanse gastvrijheid! Ik moet zeggen.. van te voren vond ik het heel spannend om in Italië op de fiets te stappen. Ik had er geen voorstelling van hoe het zal zijn. Ik heb wel in de auto door Italië gereden en toen was ik er wel achter dat ze flink op het gaspeddaal staan en pas laat anticiperen. We zijn Nederland gewend en hebben gefietst door Duitsland en Oostenrijk maar daar zijn veel fietsers en fietspaden. Wanneer we uit Milaan vertrekken valt het ons alles mee. Er is een nieuw fietspad dat de Naviglio Martesana volgt. Het fietst heerlijk en de kilometers vliegen voorbij. Maar wanneer het fietspad stopt en wij een afslag nemen komen we in een andere werkelijkheid. Hele drukke wegen zonder fietspad. De ene auto geeft je de ruimte en de andere sjeest rakelings langs je heen. Dit is een beetje hoe de rest van de week gaat. Veel fijne rustige wegen, fietspaden die opeens weer stoppen en over wegen fietsen waar auto’s 90 kilometer per uur mogen rijden. De eerste dagen zijn bewolkt maar lekker van temperatuur. De nachten zijn niet te koud. Later in de week komt de zon lekker door, daalt de temperatuur iets en komt de wind op spelen. We fietsen drie dagen met volle tegenwind. Mentaal gaat het heel goed, we zitten er lekker in. Vragen elkaar af en toe of je wel genoeg drinkt en maken langere dagen dan we van te voren hadden verwacht. Maar lichamelijk moeten we nog een beetje wennen. We worden stijf wakker en sochtens moeten we rustig opstarten, we voelen de zadelpijn maar weten dat dit wel weer minder word naarmate we meer kilometers in de benen hebben. We voelen kleine pijntjes hier en daar maar over het algemeen voelen we ons goed. Deze week hebben we Brecia ontdekt, wat een geweldig leuke stad is. We hebben langs het Gardameer ontbeten op Q zijn verjaardag waarna we door zijn gegaan naar Verona. Daar hebben wij een nachtje geslapen zodat wij Q zijn verjaardag even goed konden vieren. En hebben we een volle dag vertoefd in Venetië. De dag na Q zijn verjaardag hadden we een pittige dag op de fiets. We verlaten Verona en fietsen met flinke tegenwind over grindpaden, over drukke wegen en komen we aan in heuvellandschappen. Aan het eind van de dag vind Q elk stukje gras die hij ziet wel een goede plek om de tent op te zetten maar ik push hem om nog even verder te gaan. Nog heel even… nog maar een paar kilometer. We stoppen tussen de heuvellandschappen waar er we proberen uit de wind een goed plekje te vinden voor de tent. We beginnen met koken wanneer er een man met twee honden langs loopt. Hij spreekt alleen Italiaans maar maakt duidelijk dat we met hem mee moeten komen. Hij maakt zijn ronde met de hondjes eerst nog even af terwijl wij onze spullen snel weer inpakken. We komen aan bij een huis met stuk land. Er zijn kippen, geiten, duiven en bijenkorven. Hij geeft ons een rondleiding door het huis. Verteld over zijn (wat we later pas begrijpen) zoon die in Amsterdam woond. Hij zegt dat we hem moeten bellen. We vinden het wat gek maar bellen hem op. Zijn zoon begrijpt er in eerste instantie niks van als wij het verhaal proberen uit te leggen dat we bij een vriend van hem in Italië zijn. Maar al snel komt er meer duidelijkheid. Hij word voor heel even onze tolk. De man, Ottavio genaamd, gaat na het gesprek met zijn zoon verder met de rondleiding. Haalt wat eitjes voor ons bij de kippen, pakt vanalles uit de kast om te eten. Zeg de houtkachel aan in de keuken en voor een warme douche zet hij ook de kachel aan in de badkamer. Hij blijf maar in het Italiaans met ons praten en wij begrijpen er niks van. Even later zegt Ottavio dat we zijn zoon Patrik moeten bellen als er iets is en vertrekt hij. Nu begrijp ik het pas. Hij was alles voor ons aan het klaarleggen. Het is het huis dat van zijn ouders is geweest maar hij woont er niet. Wat ontzettend lief dat wij hier mogen zijn. Ondertussen heeft Patrik een vriend opgetrommeld om pizza en bier langs te komen brengen. Dus koken hoeven we ook niet meer te doen. We leggen onze matjes in de keuken en slapen heerlijk warm naast de houtkachel die nacht. De volgende dag nemen we afscheid en krijgen we nog heel veel eten van Ottavio mee. Echt hartverwarmend hoe gul en zorgzaam Ottavio en Patrik zijn!