Zadarska, Croatia - Polarsteps

Kroaten lijken op het eerste gezicht misschien een beetje nors. We krijgen niet direct een glimlach of een hallo terug. Maar als je eenmaal contact maakt en een glimlach ziet is een gemeelde glimlach. Een intense glimlach in de ogen en van oor tot oor. Kroatië vraagt veel van ons. Het is pittig. De wind kan hier hevig zijn en over het algemeen hebben we tegenwind. De wegen zijn vaak onverhard met grint en grote keien. We hebben onze eerste regenachtige dagen. Eén keer hebben we vast gezetten in de modder en gelukkig ergens een tuinslang kunnen vinden om al het modder van onze fietsen te spuiten. We hebben moeite gehad met het vinden van de geschikte slaapplek. Vaak is het te steil, zo dicht bebost dat je nog geen stap ik kan zetten en er staan veel borden met verboden te camperen met 112 eronder. We moeten even inkomen. Maar de vriendelijkheid van de Kroaten maakt zoveel goed. Ze zorgen ervoor dat we ons hier meer op ons gemak voelen. Behalve als ze in de auto zitten;) want ze rijden hier als gekken en houden geen afstand. Op een avond wanneer we een hevig regenachtige nacht hadden verwacht hebben we de eerste de beste plek die we vonden gekozen om zo snel mogelijk de tent op te zetten nu het nog droog was. Q had de tent en bedden al helemaal opgemaakt en ik de had een pan met eten wat aan het garen was al klaar toen er twee mannen met hun auto voor ons neus stopte op het grasveld. We kunnen er niet slapen want ze gaan jagen hier vanacht. Maar ze bellen hun buren voor ons op om ons op te halen. Ze hebben een home stay met plek voor onze tent onder een afdak, een warme douche en heel veel dieren op hun land. We hebben hier een rustdag genomen om wat problemen met onze fietsen op te lossen en te genieten van de rust. We hebben zo ontzettend lieve mensen ontmoet. We hebben bij een wijnerij binnen geslapen in de kelder waar we hebben genoten van een heerlijk diner en ontbijt met de beste wijn.. ja ook bij het ontbijt dronken we wijn! Al het eten was van vrienden uit de omgeving. De olijfolie, de ingemaakte paprika, de gepekelde gerookte zwijnspek. We kregen er overheerlijke aardappel bij dat was gegaard onder het as in de houtkachel. Ze lieten ons niet buiten slapen omdat er een storm over zou komen waaien. En oei wat waren wij blij dat we binnen waren. We hebben tussendoor in een hostel geslapen omdat we echt niet meer wisten hoe we het moesten oplossen. Het was laat en we fietsten over een drukke weg met kliffen aan beide kanten. We waren blij dat we iets hebben gevonden wat open was. Het is weer zonnig en we gaan de hoogte in. Het klimmen is soms pittig en de wind is ijzig koud. De nachten worden kouder maar de uitzichten zijn prachtig en we fietsen over rustige, goed onderhouden wegen. We zijn aan het genieten van het landschap en de mensen die in het binnenland meer open lijken te zijn. Één verandering wat het binnenland brengt vinden er is wat minder.. loslopende waakhonden zonder hek of ketting. We worden steeds vaker achterna gezeten door agressief blaffende en grommende honden. Af en toe zijn ze plots naast je en schikken we ons dood. We hebben nog niet de beste manier gevonden om hiermee om te gaan. Snel weg fietsen, langzaam fietsen, stoppen.. Doen alsof ze er niet zijn. Ze stoppen niet en ons hardslag zit in onze keel. We hebben een pittige dag achter de rust met veel klimmen en dalen over een drukke weg met veel groot verkeer. We doen laat op de dag boodschappen. Gelukkig hebben we een winkel gevonden want bijna alle voorraad is op. En we fietsen verder door bewoond gebied. We zien twee mensen op een stuk land met elkaar praten en besluiten te vragen of wij onze tent er mogen opzetten. De vrouw spreekt Engels en het blijkt haar land te zijn. Tuurlijk mogen we onze tent hier opzetten! Die avond worden we helemaal in de watten gelegt met heerlijk vers gekookt eten, koffie en fruit. Ze geeft ons nog fruit en zelf gerookt zwijn spek mee voor onderweg. Wat een warmte! De volgende dag fietsen we laat op de dag door. We voelen ons opgeladen en genieten van de omgeving. We fietsen langs prachtige waterbronnen waar we onze flessen kunnen vullen met heerlijk water. We komen door een prachtig bosrijk gebied. De dag vliegt voorbij en we komen aan bij een rivier met de bergen met witte pieken op de achtergrond. We slaan een weggetje in en komen een trekkershut tegen. De eerste die wij hier in Kroatië tegen komen. Er is een groep mannen aan het bbqen en bier aan het drinken. Ze nodigen ons uit. We drinken gezellig een biertje mee en krijgen wat te eten. We kletsen wat en er komen nog meer vrienden. Het is super gezellig! Voor de zon onder is vertrekken ze al. Ze laten een nog brandend vuurtje achter waar we nog een tijdje van genieten en slapen op de eerste verdieping van de hut. Vanmorgen genoten we van een koffie en ons ontbijt met prachtig uitzicht en de vogels die om ons heen fluiten. We hebben wat water uit de rivier gehaald om onze kleren te wassen. En we konden weer vroeg starten zonder onze tent op te hoeven doeken. We nemen een lange pauze om de kleren de laten drogen in de zon en fietsen daarna weer door. We fietsen door gebieden die verlaten zijn. Veel huizen en gebouwen die op instorten staan, borden met ‘pas op, mijnen velden’ en af en toe een bewoond huis. We vragen aan een man die aan het werk is in zijn tuin of we water kunnen tappen hier. Hij is geïnteresseerd in wat wij aan het doen zijn en waar we vandaan komen. Met handen en voeten proberen we te communiceren want hij spreekt alleen Kroatisch. Op het moment dat we weer weg willen fietsen met gevulde waterflessen geeft hij aan dat we moeten wachten. Hij rent weg en komt weer terug met twee koude biertjes. Dit is het begin van weer een bijzonder mooie avond. Dit keer willen wij graag wat terug geven. Wij bieden aan om te koken vanavond. Er word nog een boodschap gedaan en we maken een goed gevulde groenten soep, maken een salade (welke hij een beetje gek vind, onze manier van een salademaken is hij niet gewend) bakken zijn zelf gemaakte worstjes op van wild zwijn en hert en eten er brood bij. De hele avond word er alcohol gedronken. Na een slechte nacht door de alcohol worden we wakker in een bed met een dak boven ons hoofd en kunnen we douchen. We krijgen eitjes, zelf gemaakte yoghurt en zelfgemaakte pruimen marmelade voor ontbijt en nemen afscheid. Vandaag fietsen we vanuit het binnenland weer meer richting de kust. We moeten daarvoor wel de bergketen over. Een flinke klim met daarna een angstaanjagende afdaling met hevige rukwinden. Boven op de berg hebben we echt even een geluksmomentje. Gigantisch uitzicht, het voelt alsof we bovenop de wereld staan. Nu weer een avondje kamperen in het wild. Daardoor eindelijk tijd om weer een blog te schrijven! We liggen heerlijk warm in onze slaapzak en zijn uitgeput van deze grote dag. Weltrusten!